Γιορτή για όλη την Οικογένεια στο ΟΑΚΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Γιορτή για όλη την Οικογένεια στο ΟΑΚΑ

Την Κυριακή 11 Μαΐου στις 11 το πρωί, το Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ θα ανοίξει τις πύλες του για να υποδεχθεί μικρούς και μεγάλους σε μια μεγάλη εορταστική εκδήλωση με τίτλο «Αγαπώ την οικογένεια». 

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και διοργανώνεται από την πρωτοβουλία «Αγαπώ την οικογένεια» (agapotinoikogeneia.gr), στην οποία συμμετέχουν ιερές μητροπόλεις, χριστιανικά σωματεία, πολυτεκνικές οργανώσεις, σύλλογοι γονέων, εκπαιδευτήρια και γενικότερα φορείς που ευαισθητοποιούνται στην προστασία και προάσπιση του ιερού θεσμού της οικογένειας.

Από τις 11π.μ. γονείς και παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν στα θεματικά περίπτερα όπου θα υπάρχουν παράλληλες δράσεις ανάλογες με την ηλικία και τα ενδιαφέροντά τους: κουκλοθέατρο, χειροτεχνίες, ζαχαροπλαστική, συζητήσεις και προβληματισμοί σε σύγχρονα θέματα που αντιμετωπίζει η οικογένεια. 

Στις 12.30 θα λάβει χώρα εορταστικό πρόγραμμα με θεατρικά δρώμενα, παιδικές και νεανικές χορωδίες, παραδοσιακούς χορούς καθώς και βράβευση των νικητών του Μαθητικού Διαγωνισμού με τίτλο «Αγαπώ την οικογένεια».

Ευλαβής κυρία μαθαίνει να διαβάζη υπερφυσικά

Ευλαβής κυρία μαθαίνει να διαβάζη υπερφυσικά

Η αδελφή μου – διηγήθηκε η ευλαβέστατη Ειρήνη Μπεντενιώτου από τον Πόρο, μακαρίτισσα πλέον – είχε χάσει ένα παιδάκι. Το βράδυ μετά την κηδεία πήγα και εγώ με ένα από τα μικρά μου παιδιά να την συλλυπηθώ. Σε λίγο ήρθε και ο αδελφός μου και έστρωσαν τραπέζι να φάμε. Μας λέγει ο αδελφός μου:

– Τι είναι αυτά που κάνετε; Τι ψυχές; Αυτά είναι λόγια.

– Λόγια είναι; του λέγω. Δεν ντρέπεσαι; Τι κουβέντες είναι αυτές που ήρθες να μας πης;

– Έτσι μας είχαν πει, λέει.

Ο άγιος Παΐσιος είναι κοντά μας και μετά την κοίμηση

Ο άγιος Παΐσιος είναι κοντά μας και μετά την κοίμηση, Ιερομόναχος Ισαάκ 

Διάσωση παιδιού

Ο π. Χρήστος Τσάνταλης από τη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης και εφημέριος Κερασιάς, με εννέα παιδιά, καταθέτει: «Μερικά από τα παιδιά μου έπαιζαν στην ταράτσα του σπιτιού και κάποια στιγμή άρχισαν να πηδούν τον φωταγωγό. Ένα αγοράκι μου έξι ετών, που ακόμη δεν μιλάει καλά, θέλησε και αυτό να πηδήξη. Βρέθηκε στο κενό και σαν βολίδα έφυγε προς τα κάτω. Έπεσε από τον τρίτο όροφο. Ήλθαν τα παιδιά τρομαγμένα και μου το είπαν. Έτρεξα με χτυποκάρδι στο βάθος του φωταγωγού για να περιμαζέψω το μικρό. Έμεινα έκπληκτος όταν το είδα να έρχεται προς το μέρος μου κατακίτρινο από τον φόβο. Το πήγα στο Νοσοκομείο. Οι γιατροί το εξέτασαν και είπαν ότι δεν έχει τίποτε, ούτε το παραμικρό τραύμα.

Πώς έκλεισαν 400 Μοναστήρια μετά την επανάσταση του 1821

+Πρωτοπρ. Ἰωάννης Ρωμανίδης

(Ἀφιερωρμένο στούς λατινόφρονες-οἰκουμενιστές)

Ἀφοῦ λοιπόν ἀνιχνεύσανε οἱ Φράγκοι τήν δύναμι αὐτή τῆς Ὀρθοδοξίας, (βλέπε: εδώ καί εδώ τί ἔκαναν γιά νά τήν ἐξαφανίσουν; 

Ἔθεσαν ὡς στόχο τους τήν διάλυσι τοῦ Ἡσυχασμοῦ μετά τήν ἵδρυσι τῆς Νέας Ἑλλάδας, δηλαδή μετά τήν Ἐπανάστασι τοῦ 1821, καί τό ἔργο αὐτό ἀνέλαβε ὁ Ἀδαμάντιος Κοραῆς. (σχόλιο παράγκας: τόν ὁποῖον, στά Ἑλληνικά Σχολεῖα, τόν διδάσκονται οἱ μαθητές σάν μέγα εὐεργέτη τῶν γραμμάτων καί τοῦ πολιτισμοῦ).

Αὐτός κύρυξε πόλεμο κατά τοῦ Ἡσυχασμοῦ τότε, πού στόχος καί τῶν Ρώσσων καί τῶν Εὐρωπαίων μετά τἠν Ἐπανάστασι τοῦ '21 ἦταν ἡ ἐκρίζωσις, ἡ ἐκθεμελίωσις, τοῦ Ἡσυχασμοῦ ἀπό τήν Χριστιανική Παράδοσι. Αὐτός εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐγκαινίασε τόν διωγμό ἐναντίον τοῦ Ἡσυχασμοῦ, ἐναντίον τοῦ παραδοσιακοῦ Μοναχισμοῦ, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου καί μόνης σωστῆς θεραπείας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι φθάσαμε σήμερα στό σημεῖο νά θεωροῦμε αὐτήν τήν Παράδοσι ὅτι εἶναι μιά παρονυχίδα, μία λεπτομέρεια, ἕνα παρελθόν φαινόμενο τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως (βλέπε οἰκουμενιστές).

Ουκρανοί: Ένας λαός βασανισμένος

Ουκρανοί: Ένας λαός βασανισμένοςΤου Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές στο Ουκρανικό ζήτημα υπάρχει ενεργός συμμετοχή των ΗΠΑ, υπό τον Πρόεδρο Τραμπ, για ειρηνική διευθέτηση, αποκλεισμός από τις διαπραγματεύσεις των ηγετών της ΕΕ, της Βρετανίας και του Καναδά και η προσπάθεια του Προέδρου της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι να βγει από τη δύσκολη θέση, στην οποία έχει περιέλθει, δια της συμφωνίας με τις ΗΠΑ της συνεκμετάλλευσης των σπανίων γαιών της χώρας του, που χρησιμοποιούνται ως πρώτες ύλες στις βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας. 

Η προ τριετίας εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία και η κατάληψη από αυτούς ανατολικών περιοχών της είναι ένας ακόμη σταθμός στον άνω των χιλίων ετών ανταγωνισμό της Δύσης και των δυτικότροπων Ουκρανών με την Ανατολική Ορθόδοξη Ανατολή και τους Ρώσους. Όσο και αν από τους εθνικιστές Ουκρανούς και άλλους Ευρωπαίους επιχειρείται μια τροποποίηση της Ιστορίας η αλήθεια είναι πως ο εκχριστιανισμός των Ρώσων ξεκίνησε από το Κίεβο και πως η Ουκρανία ήταν πάντα μήλο της έριδος μεταξύ της Δυτικής – παπικής - Ευρώπης και της Ανατολικής – Ορθόδοξης Ευρώπης. Η ρήση του Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι (1928-2017), Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, ότι «η Ρωσία δίχως την Ουκρανία είναι ένα τίποτα, η Ρωσία με την Ουκρανία είναι μια αυτοκρατορία» ίσως να εξηγεί την κατάσταση. (Βλ. σχ. Ιωάν. Σ. Παπαφλωράτου «Συνοπτική ιστορία των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας», Εκδ. «Λειμών», Αθήνα, 2022, Γ΄ Επηυξημένη έκδοση, σελ. 246). 

Η διάχυτη πικρία των Οικουμενιστών και η αμετροεπής εξύμνηση του απελθόντος Πάπα Φραγκίσκου (σχόλιο σε άρθρο του π. Θ. Μαρτζούχου)

Η πικρία των Οικουμενιστών για την κοίμηση του Πάπα Μπεργκόλιο – σε συνδυασμό με το φιάσκο των προγραμματισμένων εορτασμών του κοινού Πασχάλιου και της επετείου της Πρώτης εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου) - ξεχειλίζει σε βαθμό απροκάλυπτων δηλώσεων υπέρ αυτού και έμμεσης υπονόμευσης της Ορθοδοξίας. Η πλοκή των εγκωμίων του Φραγκίσκου ήταν κάτι που υπερέβη και την υπερβολή. Και δεν μπορεί να γίνει κατανοητό σε καμιά περίπτωση, τη στιγμή μάλιστα που οι εκ του εναντίου ενστάσεις είναι τόσο ηχηρές.[1]

Εμείς, ωστόσο, θα περιορισθούμε εδώ στο καθαρά θεολογικό σκέλος του ζητήματος. Διαβάζοντας ένα ακόμα οικουμενιστικής απόχρωσης κείμενο ορθοδόξου κληρικού,[2] αναρωτιόμαστε αρχικά ποια η διαφορά ανάμεσα σε Καθολικισμό και Ορθοδοξία, μεταξύ ορθοδόξου ιερέα και ρωμαιοκαθολικού κληρικού. Αν δεν είχαμε την υπογραφή του αρθρογράφου, μάλλον θα μέναμε σε πρόδηλη απορία για τη θρησκευτική του ταυτότητα.

ΤΟΥΡΚΙΑ: ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΗΤΤΑ ΚΑΙ ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Τη γείτονα Τουρκία δεν πρέπει να την υποτιμούμε, ούτε να την υπερεκτιμούμε. Έχει μία θαυμαστή σταθερότητα στις επιδιώξεις της και θέτει στόχους που υπηρετούνται ανεξαρτήτως προσώπων ή κομμάτων. Αξίζει να προσέξουμε ότι το κεμαλικό κόμμα της αντιπολίτευσης (CHP) κατηγορεί τον Ερντογάν ως ενδοτικό στο Αιγαίο και στο Κυπριακό και του θυμίζει ότι η εισβολή του 1974 ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας Κεμαλικών (Ετσεβίτ ως Πρωθυπουργός) και Ισλαμιστών (Ερμπακάν ως Αντιπρόεδρος).

Η Ζωή μετά την Πτώση - Ιωάννης Κουρεμπελές

Κυριακή των Μυροφόρων (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Οι Μυροφόρες γυναίκες φορείς του αγγέλματος της Ανάστασης

Το ευαγγέλιο της Κυριακής των Μυροφόρων αναφέρεται στη φροντίδα που έδειξαν για το θάνατο του Αθάνατου οι γυναίκες εκείνες που η διδασκαλία του Χριστού τους έδωσε ζωή.

Τότε «ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής, ως και αυτός ην προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού, τολμήσας εισήλθεν προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού» (Μάρκ. ιε΄ 43). Υπήρχε κι άλλος ένας μεγάλος άνδρας που είχε έρθει από την Αριμαθαία στο όρος Εφραίμ. Αυτός ήταν ο προφήτης Σαμουήλ. Ο Ιωσήφ αναφέρεται κι από τους τέσσερις ευαγγελιστές, κυρίως σε όσα σχετίζονται με την ταφή του Κυρίου Ιησού. Ο Ιωάννης τον αποκαλεί κρυφό μαθητή του Ιησού (ιθ’ 38). Ο Λουκάς τον ονομάζει άνδρα «αγαθό και δίκαιο» (κγ’ 50), ο Ματθαίος πλούσιο (κζ’ 57). Ο ευαγγελιστής δεν ονομάζει πλούσιο τον Ιωσήφ από ματαιότητα, για να δείξει πως ο Κύριος ανάμεσα στους μαθητές Του είχε και πλούσιους, αλλά για να καταλάβουμε πως μπορούσε εκείνος να πάρει το σώμα του Ιησού από τον Πιλάτο. Ένας φτωχός και άσημος άνθρωπος δε θα ήταν δυνατό να πλησιάσει τον Πιλάτο, εκπρόσωπο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ (Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Οἱ Μυροφόρες γυναῖκες πρωτοστάτησαν στὰ ἱερὰ δρώμενα τοῦ θείου Πάθους, ὅταν οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ διασκορπίστηκαν ἀπὸ τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπέστρεψαν ὁ καθένας «εἰς τὰ ἴδια». Μετὰ τὴ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἔλαβαν χώρα ἀρκετὰ γεγονότα καὶ μάλιστα σὲ πολὺ σύντομο σχετικὰ διάστημα. Οἱ κρυφοὶ μαθητὲς Ἰωσὴφ καὶ Νικόδημος ἀνέλαβαν δράση γιὰ τὴν ταφὴ τοῦ Κυρίου. Οἱ Μυροφόρες, πανταχοῦ παροῦσες, μὲ πρωτοκορυφαία τὴ Μητέρα τοῦ Κυρίου, παρακολουθοῦσαν ἀπὸ κοντὰ τὰ γενόμενα, συμμετεῖχαν μὲ τὸν τρόπο τους στὴν ἀποκαθήλωση καὶ τὴν ταφὴ τοῦ μεγάλου νεκροῦ. Καὶ κυρίως πρωτοστάτησαν στὴν ἀναγγελία τῆς Ἀνάστασης. Ἔγιναν οἱ πρῶτες εὐαγγελίστριες (Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων).

ΚΑΤΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ "ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ" ΤΟΥ ΧΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Η Ουνία-Πρόσωπο και Προσωπείο

Η Ουνία-Πρόσωπο και Προσωπείο

Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Οδυνηρό «αγκάθι» στον διάλογο Ορθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμού, που μάταια πασχίζουν να το υποτιμήσουν οι δικοί μας Οικουμενιστές, είναι η ΟΥΝΙΑ.

1. Λέγοντας «Ουνία», εννοούμε ένα θρησκευτικοπολιτικό σχήμα, που επινοήθηκε από τον Παπισμό για τον εκδυτικισμό της (μη λατινικής) Ανατολής, την πνευματικοπολιτική υποταγή της στην εξουσία του Πάπα. Συνδέεται, δηλαδή με την επεκτατική πολιτική του Παπισμού, της συνεπέστερης έκφρασης του ευρωπαϊκού φεουδαρχισμού, ο οποίος με το Κράτος του Βατικανού συνεχίζεται ως τις ημέρες μας. Βέβαια πρέπει να γίνεται κάποια διάκριση σε διάφορες φάσεις, που παρουσιάζει ιστορικά η υπόθεση της «Ουνίας». Διότι του συγκεκριμένου ιστορικού σχήματος προηγείται η ιδέα και η μεθόδευση της υποταγής της Ανατολής-και μάλιστα των Ορθοδόξων-στον Πάπα, μια μόνιμη τάση της Λατινικής Εκκλησίας μετά την διαφοροποίηση και απόσχισή της από την Ορθόδοξη Ανατολή. Εκεί, που ο άμεσος εκλατινισμός αποδεικνύεται δυσεπίτευκτος, εφαρμόζει ο Παπισμός την μέθοδο της Ουνίας, η οποία αποδεικνύεται έτσι, πανούργα επινόηση, διότι η υποταγή επιτυγχάνεται με το πρόσχημα της συνέχειας και ελευθερίας.

Ὅποιος καταφρονεῖ τόν ταπεινό βλασφημεῖ τόν ἴδιο τό Θεό, τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες

τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Κάθε ἀρετή, πού γίνεται μέ ἀνάπαυση, εἶναι κατηγορημένη, διότη ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ μοναχός λέγει: «πᾶσα ἀρετή ὀνομάζεται σταυρός, ὅταν ἐκτελεῖται κατά τήν ἐντολήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Ὅταν ἀρχίσει νά ὑψηλοφρονεῖ ὁ ἄνθρωπος, παραχωρεῖ ὁ Θεός νά ἔλθουν ἰσχυρότεροι πειρασμοί καί νά τόν νικήσουν, γιά νά ταπεινωθεῖ καί νά ζητήσει καί πάλι τή Θεία βοήθεια!…

Νέκρωση εἶναι οὔτε τά λυπηρά αὐτῆς τῆς ζωῆς νά σέ θλίβουν, οὔτε τά χαροποιά νά σέ χαροποιοῦν!…

«Γνώρισε τόν Δημιουργό σου, ἀγαπητέ ἀδελφέ» (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μοῦ γράφεις ὅτι ἐν τέλει πρέπει νά ὑπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ἕνα βιβλίο ἑνός μεγάλου ἀστρονόμου περί ἀστέρων καί ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή σου ὁ ἰσχυρισμός αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ ἐπιστήμονα: «Χωρίς τόν Θεό τίποτα στόν κόσμο δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ οὔτε νά ἐξηγηθεῖ». Ἐξ αὐτοῦ ὁδηγήθηκες στό συμπέρασμα ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.

Ἁπλά πές ὑπάρχει Θεός καί νά εἶσαι χαρούμενος. Ἔτσι μιλοῦν πολλοί μορφωμένοι ἄνθρωποι: Ὑπάρχει «κάτι»! Ἀλλά ἐάν μείνεις ὡς τό τέλος τῆς ζωῆς σου σ’ αὐτήν τήν ἔκφραση, ὅλη σου ἡ ζωή θά εἶναι ἕνα τίποτα. 

Γνώρισε τόν Δημιουργό σου, ἀγαπητέ ἀδελφέ. Αὐτό εἶναι πιό σημαντικό ἀπό τή γνώση τῶν δημιουργημάτων Του. Μήν παραμένεις στήν κοινωνία ἐκείνων γιά τούς ὁποίους ὁ ἀπόστολος Παῦλος λυπᾶται λέγοντας: «Ἐσεβάσθησαν καί ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα» (Ρωμ. 1,25).

Στοχασμός στην Ορθόδοξη Θεολογία

Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (+)

Μέρος Πρώτον: Στοιχεία Ορθοδόξου ανθρωπολογίας και Θεολογίας

---

52. Στοχασμός στην Ορθόδοξη Θεολογία

Στην Ορθόδοξο θεολογία όμως υπάρχει και στοχασμός, όπως ακριβώς υπάρχει στοχασμός και στις θετικές επιστήμες. Στις θετικές επιστήμες ο κάθε ερευνητής, για να προχωρήση στην έρευνά του, προβάλλει συνεχώς υποθέσεις και δεν τολμάει να υιοθετήση τις υποθέσεις αυτές και να τις μεταβάλη σε αξιώματα, πριν ελεγχθή η ορθότητά τους από την εμπειρία, δηλαδή την εμπειρική γνώσι με βάση τις επιστημονικές μεθόδους. Στις θετικές επιστήμες δεν θα μπορούσε να υπάρξη πρόοδος, αν δεν υπήρχε ο στοχασμός επάνω στις κτηθείσες γνώσεις. Με βάσι αυτόν τον στοχασμό οι επιστήμονες δημιουργούν θεωρίες και προβάλλουν υποθέσεις, τις οποίες εν συνεχεία ελέγχουν με την παρατήρησι και το πείραμα αν είναι ορθές.

Στραφείτε στον Χριστό. Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς…απαίτηση, Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Δεν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι Αυτός θα σάς σώσει. Αντί να στέκεσθε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον.

Έρχεται από δώ το κακό; Δοθείτε με τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σάς προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό. Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ξέρει εκείνος πως να σάς ελεήσει, με τι τρόπο.

Κι όταν γεμίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!

Ε΄ Διεθνές Θεολογικό Συνέδριο της ΠΕΘ - Το Πρόγραμμα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 02/05

10.00-11.00 Έναρξη-Χαιρετισμοί

 

ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

Προεδρείο: π. ΑΘ. ΓΚΙΚΑΣ –ΒΑΣ. ΣΓΟΥΡΝΙΟΥ - ΣΠ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

11.00-11.20   Μητρ. Θεσσαλονίκης Φιλόθεος, «Οι θεολόγοι ως μέρος της Ποιμαίνουσας Εκκλησίας»

11.20-11.40  Μητρ. Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνος, «”Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον”- Ενορία, αποκεκαλυμμένη Βασιλεία ή ένα ακόμη κοινωφελές Σωματείο»

11.40-12.00   Χρήστος Οικονόμου, «Ο ρόλος της Θεολογίας και των Θεολόγων στη σύγχρονη Ενορία»

12.00-12.20 Συζήτηση

12.20-12.40 Διάλειμμα 

ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ 

Προεδρείο: ΑΠ. ΚΡΑΛΙΔΗΣ – ΣΤ. ΑΒΑΓΙΑΝΝΗΣ - ΓΕΩΡ. ΚΥΡΙΑΚΟΥ  

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, γιατρός της ψυχής

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, γιατρός της ψυχής Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†) 

Ένας κύριος από τη Λεμεσό της Κύπρου επί μία διετία είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Πάθαινε συνεχείς διακοπές της αναπνοής του κατά τη διάρκεια του ύπνου. Το πρόβλημά του ήταν αρκετά έντονο, με συνέπεια να μη μπορεί να κοιμηθεί καλά, να μη αποδίδει στην εργασία του και να κινδυνεύει κατά την οδήγηση, λόγω των αϋπνιών του. Η όλη υπερένταση του έδωσε και μία μορφή μελαγχολίας. Οι πολλοί και διάφοροι ιατροί που επισκέφθηκε του έδωσαν άφθονα φάρμακα, δίχως όμως το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Επισκεπτόμενος τη μονή του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη – λόγω του ότι μονάζει εκεί και μία συγγενής του, η οποία και του έδωσε και δύο κομποσχοίνια, μία άλλη μοναχή του τα έβαλε στην κάρα του οσίου για να ευλογηθούν –, έζησε ένα πρωτόγνωρο θαύμα. Αναπαυόμενος στο κελλί του ξύπνησε από την πρόσκληση της επιτετραμμένης μοναχής στο ναό να την ακολουθήσει. Από την κάρα του οσίου εξερχόταν μία λεπτή, υπέροχη ευωδία. Προσκύνησε συγκινημένος και, όπως αναφέρει, η ευωδία εισήλθε μέσα του.

Λογοτεχνία εναντίον Ορθοδόξου Δογματικής: η καλλιεργούμενη οικουμενιστική συνείδηση του Φαναρίου

Θα ξεχάσουμε και αυτά που μάθαμε στα βασικά δογματικά μαθήματα της Θεολογικής. Τα στοιχειώδη: οι Ρωμαιοκαθολικοί μετά το Σχίσμα – αν και προ αυτού πολύ ενωρίτερα, ας το πάρουμε εδώ κατά το επίσημο 1054 μ.Χ. και μέχρι σήμερα – έπαψαν να ανήκουν στη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Έπεσαν σε πλάνες πολλές και σε αιρέσεις. Καταδικάστηκαν επίσημα από πλειάδα Συνόδων Ορθοδόξων Επισκόπων και σε γραπτά ουκ ολίγων Αγίων. Δεν μπορούμε επομένως να μιλάμε ακόμα για Σχίσμα, αλλά για αίρεση. Το είπε ήδη ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός τον 15ο αι.

Να περιμένουμε Οικουμενική Σύνοδο να επικυρώσει τις αιρέσεις τους; Και αν δεν συγκληθεί άλλη; Τότε ούτε οι Προτεστάντες ούτε οι Χιλιαστές ούτε τόσοι άλλοι αιρετικοί θα πρέπει να θεωρούνται αιρετικοί. Εδώ να σημειώσουμε πως είναι λάθος να θεωρείται μια Οικουμενική σύνοδος ανώτερη μιας Τοπικής. Το θέμα είναι η ορθοδοξία εκάστης. Το απέδειξε άλλωστε και η εκκλησιαστική ιστορία με την ανακήρυξη οικουμενικών συνόδων ως ληστρικών και την ανάδειξη του οικουμενικού κύρους τοπικών συνόδων και απόψεων διαφόρων αγίων Πατέρων.

Λόγοι για την παιδαγωγική τής οικογένειας (Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης)

«Εἶναι πολλὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ὁ ἄνθρωπος δὲν τὰ γνωρίζει, ἤ, ἂν τὰ γνωρίζει, τὰ καταφρονεῖ. Εἶναι ἕνα θέμα, τὸ ὁποῖο διδάσκει κανένας στὰ παιδιά. Ἐὰν δὲν τὸ ἔχει γευθεῖ, εἴτε πικρὸ εἶναι, εἴτε γλυκό, ἐὰν δὲν τὸ’ χει γευθεῖ, τὰ παιδιὰ δὲν πληροφοροῦνται.

Θέλουμε νὰ ποῦμε στὰ παιδιὰ τώρα: “Παιδιά, μὴ φεύγετε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Να πηγαίνετε κάθε Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία. Νὰ ἐκκλησιάζεστε. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ ταμεῖον τῆς Χάριτος». Ἀπὸ κεῖ πηγάζει ὅλη ἡ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου. Τὴν εἰρήνη, τὴν ἀγάπη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία θὰ τὰ πάρεις. Οὔτε στὰ παιχνίδια οὔτε μέσα στὴν κοινωνία θὰ τὰ βρεῖς αὐτά, ὅσο μέσα στὴν Ἐκκλησία.

Ἐὰν ἐσύ, αὐτὸν τὸν λόγο, τὸν ὁποῖον λές, δὲν τὸν ἔχεις σὲ πράξη, τὰ παιδιὰ δὲν πληροφοροῦνται. Ὄχι. Πρέπει ἐσὺ πρῶτος νὰ πᾶς στὴν Ἐκκλησία, νὰ γευθεῖς τὴν γλυκύτητα τῆς Ἐκκλησίας, οὕτως ὥστε, ὅταν τὸ πεῖς στὰ παιδιά, ἀπὸ μέσα “ἐρεύγεσαι” (=φανερώνεις, ἀποκαλύπτεις, βλ. Μάτθ. 13, 35). Αὐτό, τὸ ὁποῖον ἔχεις, τὸ λὲς καὶ στὰ παιδιά. Ὅποτε τὰ παιδιὰ πληροφοροῦνται.