Παρασκευή 26 Απριλίου 2024
ΤΗΝ ΚΟΙΝΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ - ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
Στον τετραήμερο Λάζαρο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Ο Λάζαρος σήμερα με την ανάστασή του από τους νεκρούς, μάς χαρίζει τη λύση πολλών και διαφόρων σκανδάλων. Πραγματικά δεν ξέρω πώς το ανάγνωσμα αυτό έδωσε και στους αιρετικούς λαβή και στους Ιουδαίους αφορμή για αντιλογία, όχι επειδή πραγματικά υπάρχει τέτοια αφορμή, μακριά μια τέτοια σκέψη, αλλά επειδή εκείνοι είναι κακόψυχοι. Πολλοί δηλαδή από τους αιρετικούς λένε ότι ο Υιός δεν είναι όμοιος με τον Πατέρα. Γιατί; «Διότι χρειάστηκε», λένε, «ο Χριστός να προσευχηθεί για να αναστήσει τον Λάζαρο· εάν δεν προσευχόταν δεν θα μπορούσε να αναστήσει τον Λάζαρο. Και πώς», λένε, «μπορεί να είναι όμοιος εκείνος που προσευχήθηκε με εκείνον που δέχθηκε την παράκληση; Διότι ο μεν Υιός προσεύχεται, ενώ ο Πατέρας δέχτηκε την προσευχή από εκείνον που τον παρακαλούσε». Βλασφημούν όμως αυτοί μην μπορώντας να καταλάβουν ότι η προσευχή έγινε από συγκατάβαση και εξαιτίας της πνευματικής αδυναμίας των παρευρισκομένων εκεί.
Πες μου δηλαδή, ποιος είναι ανώτερος, εκείνος που νίβει τα πόδια, ή εκείνος του οποίου νίβει τα πόδια; Οπωσδήποτε φυσικά ανώτερος είναι εκείνος του οποίου ένιψε τα πόδια εκείνος που τα ένιψε. Αλλά ο Σωτήρας ένιψε τα πόδια του προδότη Ιούδα, διότι αυτός ήταν μαζί με τους άλλους μαθητές [Ιω.13,5: «Εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος (: Έπειτα ρίχνει νερό στη λεκάνη που υπήρχε εκεί για το πλύσιμο των ποδιών και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών και να τα σκουπίζει με την πετσέτα με την οποία ήταν ζωσμένος)»]. Ποιος, επομένως, είναι ανώτερος· ο προδότης Ιούδας είναι ανώτερος από τον Δεσπότη Χριστό, επειδή ο Χριστός ένιψε τα πόδια αυτού; Μακριά μια τέτοια σκέψη. Αλλά τι είναι ταπεινότερο, το να νίψει τα πόδια, ή το να προσευχηθεί; Οπωσδήποτε βέβαια το να νίψει τα πόδια.
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ κ.α.)
Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους. O Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στον ελληνικό λαό.
Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον.
Για παράδειγμα τα κάλαντα του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες. Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν “Λαζαρίνες”.
Ἀπὸ τὶς Διδαχὲς τοῦ Γέροντα Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη
Διάλογος ἑνός ὑποτακτικοῦ μέ τόν γέροντά του, (τοῦ πατέρα Ἐφραίμ τόν Κατουνακιώτη):
– Γέροντα, λέω τήν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», ἀλλά δέν καταλαβαίνω τίποτα.
– Καί βεβαίως θέλω!
Φώτης Κόντογλου: Ένας αντρειωμένος της τέχνης
Του Ράλλη Κοψίδη* του Άρδην τ. 128
Mε δισταγμό συχνά του έλεγα πως τα καλύτερά του έργα τα έκανε νέος, μολονότι ένα τέτοιο πράγμα δεν είναι εύκολο να το πεις. Μα λίγο-λίγο, με τα χρόνια, είχε πάψει να κάνει αυτό που ονομάζεται «κοσμική ζωγραφική». Η ορθοδοξία τον υποχρέωνε στην άρνησή της: «Η αγιογραφία τι είναι», έλεγε, «δεν είναι ζωγραφική;» … Τούτος ο ζήλος λοιπόν δεν δεχόταν τη λεγόμενη «κοσμική ζωγραφική» και γίνηκε αιτία να σβήσει ο Κόντογλου πολλά πράματα από τη ζωή του. Σαν εικόνα είχε γίνει γι’ αυτόν ο έξω κόσμος, ο ουρανός δεν είχε γαλάζιο χρώμα, είχε χρυσαφί στιλβωτό.
Πέμπτη 25 Απριλίου 2024
Πῶς μποροῦμε ν’ ἀποκτήσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, Ἅγιος Ἰννοκέντιος Μόσχας
1. Ἡ καθαρὴ καρδιὰ καὶ τὸ ἁγνὸ σῶμα. 2. Ἡ ταπεινοφροσύνη. 3. Ἡ ὑπακοὴ στὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ. 4. Ἡ προσευχή. 5. Ἡ καθημερινὴ αὐταπάρνηση. 6. Ἡ ἀνάγνωση καὶ ἀκρόαση τῆς Ἁγίας Γραφῆς. 7. Τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ κατεξοχὴν ἡ θεία Κοινωνία.
Κάθε πιστὴ ψυχὴ μπορεῖ νὰ γεμίσει μὲ Ἅγιο Πνεῦμα, ἂν καθαριστεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴ φιλαυτία καὶ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πάντα ὁλόγυρά μας καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ μπεῖ μέσα μας. Ἀλλὰ οἱ κακές μας πράξεις μᾶς περιβάλλουν, σὰν ἰσχυρὸ πέτρινο τεῖχος. Καὶ τ’ ἁμαρτήματά μας, σὰν ἄγριοι φρουροί, τὸ διώχνουν μακριά μας καὶ δὲν τὸ ἀφήνουν νὰ μᾶς πλησιάσει.
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Τετάρτη 24 Απριλίου 2024
Μετάνοια μπροστά στη θύρα του θανάτου
«Από την ενοχή στη μετάνοια»: Συζήτηση στα «Ευαγγελίστρια 2024»
Η ενοχή γεννάται γιατί προδώσαμε μία αγάπη που μας δόθηκε. Η μετάνοια είναι η απόφαση ότι ο δρόμος που πήραμε δεν βγαίνει. Πρόκειται για μία αποδοχή ότι τα μέχρι τώρα βήματα μας, οι μέχρι τώρα απόπειρες μας για να βρούμε αυτήν την μία αγάπη, αυτήν την πληρότητα, δεν λειτουργούν.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
Στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ευαγγελίστρια 2024», την Δευτέρα 22 Απριλίου ο κ. Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας - Μουσικολόγος - Συγγραφέας, φιλοξένησε τον κ. Κυριάκο Βλασσόπουλο, Ψυχοθεραπευτή, Ομαδικό αναλυτή, σε μια συζήτηση με θέμα «Από την ενοχή στη μετάνοια».
Τρίτη 23 Απριλίου 2024
Πρώτα η ενότητα στην Ορθοδοξία
Η αληθινή μακαριότητα – Διδάγματα του 1ου ψαλμού
Δευτέρα 22 Απριλίου 2024
Ο πόλεμος των δαιμόνων κατά του ανθρώπου για όλη του τη ζωή!
Ο όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα πηγή παρηγοριάς
Κυριακή 21 Απριλίου 2024
Τὰ Μυστήρια, Κάλλιστος Γουέαρ Ἐπίσκοπος Διοκλείας
ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ
Σάββατο 20 Απριλίου 2024
Λόγος εις την Εʼ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
(Μαρκ. ι´ 32-45)
Η ταπείνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι ένα γεγονός τόσο αξιοθαύμαστο, όσο είναι τα θαύματα κι η Ανάστασή Του. Είναι το θαύμα των θαυμάτων. Φόρεσε το στενόχωρο ανθρώπινο σώμα σαν σκλάβος κι έγινε Δούλος των δούλων Του.
Γιατί οι άνθρωποι προσπαθούν να φαίνονται πιο σπουδαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι πραγματικά είναι; Τα χόρτα του αγρού δεν το επιδιώκουν αυτό, ούτε τα ψάρια στο νερό ή τα πουλιά στον αέρα. Γιατί τότε οι άνθρωποι το θέλουν τόσο πολύ και το προσπαθούν; Επειδή έναν καιρό ήταν πραγματικά πιο σπουδαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι είναι σήμερα κι η σκιά της μνήμης αυτής τους πιέζει να υπερβάλουν σε μεγαλοσύνη και καλοσύνη. Κινούνται πάνω σ’ ένα νήμα που πότε τεντώνουν και πότε χαλαρώνουν οι δαίμονες.
Η ΜΥΡΟΦΟΡΑ ΚΑΙ Η ΚΟΣΚΙΝΟΥ (Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν)
π. Δημητρίου Μπόκου
Ὁ Χριστὸς ἀνέβαινε γιὰ τελευταία φορὰ στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. Καθ’ ὁδὸν προέλεγε στοὺς μαθητές του τὴ σύλληψή του, τὸν μαρτυρικό του θάνατο, ἀλλὰ καὶ τὴν τριήμερη Ἀνάστασή του. Οἱ μαθητές του ὅμως δὲν μποροῦσαν ἀκόμα νὰ κατανοήσουν τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀνάστασης. Δὲν εἶχαν λάβει τὴ φωτιστικὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σκέφτονταν ἀκόμα ἀνθρώπινα. Θεωροῦσαν τὴ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ἐπίγεια. Ἀναλογίζονταν ποιὰ θέση θὰ μποροῦσαν νὰ ἐξασφαλίσουν αὐτοὶ σ’ αὐτήν. Ἔτσι δυὸ ἀπ’ αὐτούς, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, ζήτησαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἐπίσημες θέσεις καὶ ἀξιώματα (Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν).