Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

Παρερμηνεία εις τα περί ‘’μοναρχίας του Πατρός’’ δίδει επιχειρήματα εις τον Παπισμόν

Παρερμηνεία εις τα περί ‘’μοναρχίας του Πατρός’’  δίδει επιχειρήματα εις τον Παπισμόν

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Έχουν δυστυχώς προβληθεί  απαράδεκτες δογματικές παρερμηνείες, για να προσδοθεί άλλη χροιά στα πρεσβεία τιμής του Οικουμενικού Θρόνου.   Είναι αλήθεια ότι τέτοιες παρερμηνείες είναι πρωτόγνωρες στην Ορθόδοξη Εκκλησία.  Αν  οι Παπικοί πρόβαλλαν τέτοιες απαράδεκτες δογματικές παρερμηνείες, η Εκκλησία σίγουρα θα τις ανασκεύαζε. 

Μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις τέτοιων παρερμηνειών είναι και αυτή που πρόβαλε ο νυν Σεβασμιώτατος Αμερικής Ελπιδοφόρος, τότε Μητροπολίτης Προύσης.

 Σε κείμενο ημερομηνίας 8 Ιανουαρίου 2014, που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Αναστάσιος, το οποίο τιτλοφορείτο ‘’Primus sine paribus : Απάντησις εις το περί πρωτείου κείμενον του Πατριαρχείου Μόσχας’’, του νυν Αρχιεπισκόπου Αμερικής, τότε Μητροπολίτου Προύσης,  Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., όπου κατεγράφοντο μεταξύ άλλων τα εξής : ‘’Παλαιόθεν και συστηματικώς η Εκκλησία εξέλαβε το πρόσωπον του Πατρός ως τον Πρώτον («η μοναρχία του Πατρός») της κοινωνίας των προσώπων της Αγίας Τριάδος’’. 

Η ομοφυλοφιλία (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Ομοφυλοφιλία ή ομοερωτισμός είναι η ερωτική έλξη και σχέση ατόμων του αυτού φύλου.

Από θεολογική άποψη η ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζεται ως παρά φύση σχέση. Αυτή έρχεται σε άμεση αντίθεση προς το δημιουργικό σχέδιο του Θεού, που αποτυπώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη και υπενθύμισε ο Χριστός στους Φαρισαίους λέγοντας: «Ουκ ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς;» (Ματθ. 19:6) Η διαιώνιση του ανθρώπου πραγματοποιείται με την σύναψη των δύο διαφορετικών φύλων, ενώ η δημιουργία δεν περιλαμβάνει τρίτο φύλο.

Οι γονείς συνδημιουργούν με τον Θεό μια αιώνια ύπαρξη

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) 

Οι γονείς, με το να φέρνουν παιδιά στον κόσμο, γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Δεν είναι δηλαδή αυτοί οι ίδιοι δημιουργοί, αλλά γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Συνδημιουργούν με τον Θεό. Ο Θεός δημιουργεί, και έπειτα οι άνθρωποι συνδημιουργούν. Ο Θεός είναι εκείνος που έδωσε την εντολή: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε…» (Γέν. 1:28), και βάσει αυτής της εντολής πραγματοποιείται η δημιουργία νέων ανθρώπων δια των ανθρώπων.

Μέσα στη φωλιά που λέγεται οικογένεια, ο πατέρας και η μητέρα αξιώνονται από τον Θεό να γίνουν συνδημιουργοί και να αποκτήσουν παιδιά. Δεν γνωρίζω εάν όλοι οι πατέρες και όλες οι μητέρες έχουν συνειδητοποιήσει σε όλο το βάθος αυτό το γεγονός, ότι γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό, καθώς φέρουν στον κόσμο έναν άνθρωπο, που μέχρι χθες δεν υπήρχε. Αυτό το γεγονός είναι ένα βαθύτατο μυστήριο. Βέβαια, το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, επειδή διαρκώς το βλέπουμε και διαρκώς το ζούμε. Όπως έχουμε συνηθίσει τον αέρα που αναπνέουμε και δεν σκεπτόμαστε καν ότι υπάρχει· όπως και τόσα άλλα αγαθά. Και αυτό λοιπόν το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, ώστε δεν προσπαθούμε να εμβαθύνουμε, όσο το δυνατόν περισσότερο, και να κατανοήσουμε το μέγα αυτό μυστήριο, ότι ο άνθρωπος γίνεται συνδημιουργός με τον Θεό.

Το παιδί χρειάζεται ελευθερία, αλλά και κάποια όρια

Γερόντισσα Φιλοθέη 

Κάτι πάρα πολύ βασικό που πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς, και ιδιαίτερα η μητέρα, είναι ότι τα παιδιά δεν είναι κτήμα τους. Το παιδί δεν είναι ένα εξάρτημά τους, δεν είναι καταδικό τους. Κάθε άνθρωπος είναι πλάσμα του Θεού. Οι γονείς απλώς συνήργησαν και το έφεραν στον κόσμο και έχουν υποχρέωση και καθήκον να το μεγαλώσουν, να το διαπαιδαγωγήσουν σύμφωνα με όλους τους θείους και ανθρώπινους νόμους, σεβόμενοι απολύτως την ελευθερία της προσωπικότητός του, γιατί ο πρώτος που τη σέβεται είναι ο ίδιος ο Θεός.

Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

Η κυρά Σαρακοστή, έθιμα και παραδόσεις (κατασκευές).

Η κυρά Σαρακοστή (εμπλουτισμένο)

Σαράντα μέρες κράταγε η νηστεία πριν το Πάσχα. Τόσες νήστεψε και ο Χριστός στην έρημο. Τις τρεις πρώτες μάλιστα μερικές γυναίκες δεν έβαζαν στο στόμα τους τίποτα, ούτε καν ψωμί ή νερό και την τέταρτη έτρωγαν μόνο ειδικά φαγητά - καρυδόπιτα, σούπα με φασόλια, πετιμέζι. Πόσο αργά περνούσε η σαρακοστή για όσους νήστευαν και νήστευαν οι περισσότεροι.

Η "κυρά Σαρακοστή" ήταν το ημερολόγιό τους. Την παρίσταναν ως καλογριά. Έπαιρναν μια κόλλα χαρτί και σχεδίαζαν μια γυναίκα. Δεν της έκαναν στόμα γιατί συνέχεια νήστευε και τα χέρια της ήταν σταυρωμένα γιατί όλο προσευχόταν. Είχε 7 πόδια, τις 7 βδομάδες της Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν και ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σαββάτο. Στη Χίο το έβαζαν μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος. Αλλού την έκαναν και πάνινη την "κυρά Σαρακοστή" τους και τη γέμιζαν με πούπουλα. Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό. Ο "κουκουράς", έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.

Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Για το μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως

“Η μετάνοια έχει μεγάλη δύναμι. Παίρνει το κάρβουνο και το κάνει διαμάντι. Παίρνει τον λύκο και τον κάνει αρνί. Παίρνει τον άγριο και τον κάνει άγιο. Παίρνει τον αιματοβαμμένο ληστή και τον κάνει πρώτο κάτοικο του Παραδείσου”

Ο Θεός με το στόμα του Προφήτου Ησαΐα μάς παραγγέλλει λέγων: «Λούσασθε και καθαροί γίνεσθε, αφέλετε τας πονηρίας από των ψυχών υμών απέναντι των οφθαλμών μου, παύσασθε από των πονηριών υμών. Μάθετε καλόν ποιείν» (Ησ. α’ 16).

Η μετάνοια προϋποθέτει αμαρτία. Όποιος δεν έχει αμαρτία, αυτός δεν έχει ανάγκη μετανοίας. Όλοι, και πρώτος εγώ, αισθανόμεθα αμαρτωλοί.

Η αμαρτία είναι τραύμα στην ψυχή, πληγή στην συνείδησι που μας πονάει, τραύμα στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, της οποίας είμαστε μέλη. Η αμαρτία είναι κάρφωμα και ξανακάρφωμα στο Χριστό. Ποιος δεν έχει τραυματισθεί από την αμαρτία; ποιος δεν έχει αμαρτήσει με τα λόγια, με τις πράξεις του, με τους λογισμούς; ποιος δεν κτυπήθηκε κατάστηθα από τις τύψεις της συνειδήσεως; Όποιος θα πη πως δεν έχει αμαρτήσει, αυτός θα έχει πει το μεγαλύτερο ψέμα….

ΟΙ ΔΥΟ ΕΥΡΩΠΕΣ: ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΗ ΒΑΥΑΡΙΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Φαίνεται ότι η καρδιά της Ευρώπης έχει κοπεί στα δύο. Πιθανότατα υπάρχουν δύο Ευρώπες, από την άποψη της ταυτότητας και του πολιτισμού, και καθημερινά κονταροχτυπιούνται. Η Ευρώπη των αξιών, η οποία δεν θέλει να αποκοπεί από την αρχαιοελληνική και χριστιανική παράδοση. Και η Ευρώπη της αποδόμησης, η οποία προσπαθεί να κατεδαφίσει οτιδήποτε θεωρεί παραδοσιακό.

Δίνω χαρακτηριστικά παραδείγματα: Οι δύο επίσημες αφίσες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 παρουσιάσθηκαν στο Παρίσι και έδωσαν λαβή για αρνητικά σχόλια. Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει διάφορα μνημεία και κτήρια-τοπόσημα του Παρισιού, αλλά από το Μέγαρο των Απομάχων (Invalides) απουσιάζει ο σταυρός. Στην κορυφή του μεγάρου ο καλλιτέχνης τοποθέτησε μία λόγχη. Τραγικό: Λόγχη αντί για σταυρό. Ακόμη και σήμερα κάποιοι λογχίζουν τον Εσταυρωμένο!

Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

Κυριακής της Τυρινής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. στ΄. 14-21) Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον, ὁμιλία Κ΄

α. Ἁρμοζει νὰ στενάξωμε ἐδῶ πολὺ καὶ νὰ θρηνήσωμε πικρά. Ὄχι μόνο μιμούμαστε τοὺς ὑποκριτές ἀλλὰ καὶ τοὺς ἔχομε ξεπεράσει. Γνωρίζω, γνωρίζω πολλοὺς ποὺ ὄχι μόνο νηστεύουν καὶ κάνουν ἐπίδειξη ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους ποὺ δέ νηστεύουν κι ὡστόσο παίρνουν τὸ ὕφος ἀνθρώπων ποὺ νηστεύουν καὶ κάνουν ἔτσι ἀπολογία χειρότερη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσωμε –λένε- τοὺς πολλούς, τὸ κάνωμε αὐτό. Εἶναι ὁ νόμος τοῦ θεοῦ που τὰ ὁρίζει αὐτὰ καὶ ὁμιλεῖ γιὰ σκάνδαλο; Καὶ νομίζεις ὅτι σκανδαλίζεις, ὅταν τὸν τηρῆς κι ὅταν τὸν παραβαίνης ὅτι ἀποσοβῆς τὸ σκάνδαλο; Δὲν μπορεῖ νὰ γίνη χειρότερη ἀνοησία; Δὲ θὰ σταματήσης νὰ γίνεσαι κι ἀπὸ τοὺς ὑποκριτὲς χειρότερος, καὶ νὰ διπλασιάζης τὴν ὑποκρισία;

Καὶ κατανοῶντας τὴ μεγάλη ὑπερβολὴ τῆς κακίας αὐτῆς, δὲ θὰ ντραπῆς τὴν ἔμφαση τῆς διατυπώσεως; Δὲν εἶπε μόνον ὅτι ὑποκρίνονται ἀλλὰ θέλοντας νὰ τοὺς θίξη περισσότερο λέει· Ἀφανίζουν τὰ πρόσωπά τους, τὰ χαλοῦνε δηλαδὴ καὶ τὰ καταστρέφουν. Κι ἄν τοῦτο λέγεται ἀφανισμὸς τοῦ προσώπου, τὸ νὰ φαίνεται ὠχρὸ γιὰ λόγους κενοδοξίας τί θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε γιὰ κεῖνες ποὺ παραμορφώνουν μὲ σκόνες καὶ βαφὲς τὰ πρόσωπα τῶν γυναικῶν, γιὰ νὰ καταστρέφωνται ἀκόλαστοι νέοι; Κι ἐκεῖνοι τὸν ἑαυτό τους μόνο βλάπτουν. Ἐνῶ αὐτὲς καὶ τὸν ἑαυτὸ τους κι ὅποιους τὶς βλέπουν. Πρέπει καὶ τὴ μιὰ καὶ τὴν ἄλλη βλάβη νὰ ἀποφεύγωμε μ’ ὅλη μας τὴ δύναμη.

Τυρινής: Κυριακή τής Συγγνώμης († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Μετὰ ἀπὸ τὶς ἑβδομάδες τῆς προετοιμασίας ποὺ προηγήθηκαν, κατὰ τὶς ὁποῖες ἐξετάσαμε τὴν ψυχή μας, τὴ ζωή μας, ὅλες τὶς σχέσεις μας ἐνώπιον τοῦ βλέμματος καὶ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ, μπαίνουμε σήμερα στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ – στὴ χαρὰ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ συμπίπτει μὲ τὴν ἄνοιξη – εἶναι μία ἀρχὴ ζωῆς, μία ἀρχὴ καινότητας, μία νέα ἐποχή. Εἶναι μία περίοδος κατὰ τὴν ὁποία δὲν θέλουμε πιὰ νὰ θυμόμαστε τὶς ἁμαρτίες μας, δὲν θέλουμε πιὰ νὰ φέρνουμε στὸ νοῦ μας εἰκόνες ἀπὸ παραβολὲς γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴ μετάνοια, ἀλλὰ νὰ ἀτενίζουμε τοὺς Ἁγίους ποὺ ἄρχισαν τὴ ζωὴ τους ὅπως κι ἐμεῖς: εὔθραυστοι, ἀδύναμοι, ἀμφιταλαντευόμενοι, ἀλλὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δύναμή Του ἔγιναν αὐτὸ ποὺ ἔγιναν: ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιὰ ποὺ ἐμεῖς τώρα μποροῦμε νὰ τιμοῦμε, μὲ τοὺς ὁποίους μποροῦμε νὰ εὐφραινόμαστε, νὰ τοὺς ἔχουμε ὡς παράδειγμα καὶ νὰ ἀπευθυνόμαστε σὲ αὐτοὺς ζητώντας τους νὰ προσεύχονται γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Τυρινής: Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.
Οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν ὁδηγήσει στήν ἀγκάλη Σου περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι οἱ φίλοι μου. Οἱ φίλοι μου μέ ἔχουν προσδέσει στή γῆ, ἐνῶ οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν λύσει ἀπό τή γῆ καί ἔχουν συντρίψει ὅλες τίς φιλοδοξίες μου στόν κόσμο.

Οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν ἀποξενώσει ἀπό τίς ἐγκόσμιες πραγματικότητες καί μέ ἔκαναν ξένο καί ἀπισυσχετισμένον ἀπό τή ζωή τοῦ κόσμου. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα κυνηγημένο ζῶο βρίσκει πιό ἀσφαλές καταφύγιο ἀπό ἕνα ἄλλο πού ζῆ στήν ἡσυχία, ἔτσι κι ἐγώ. Καταδιωγμένος ἀπό τούς ἐχθρούς, ἔχω ἀνακαλύψει τό ἀσφαλέστερο καταφύγιο καί προφυλάσσομαι κάτω ἀπό «τή σκιά τῶν πτερύγων Σου», ὅπου οὔτε φίλοι οὔτε ἐχθροί μποροῦν νά ἀπωλέσουν τήν ψυχήν μου.

Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμα καί ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.

ΑΡΧΗ ΝΗΣΤΕΙΑΣ (Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Ὁ Χριστὸς τονίζει τὴν τεράστια σημασία τῆς συγχώρησης πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μᾶς ἔφταιξαν καὶ τὴ θεωρεῖ ἀπόλυτη καὶ ἀναντικατάστατη προϋπόθεση γιὰ τὴ δική μας συγχώρηση ἀπὸ τὸν Θεό. Δὲν ὑποτιμᾶ ὅμως καὶ τὰ ἄλλα πνευματικὰ ἀγωνίσματα ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε, ξεκινώντας ἀπὸ τὴ νηστεία, γιὰ τὴν ἀποδέσμευσή μας ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν εὐχαρίστηση τοῦ φαγητοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κάθε ἄλλη σωματικὴ φιληδονία, καὶ ἐπιπλέον ἀπὸ τὶς ζημιογόνες ἐγωκεντρικὲς προσκολλήσεις τῆς ψυχῆς, μὲ κυρίαρχη τὴν ἐπιθυμία γιὰ πλοῦτο καὶ θησαυρισμό, δηλαδὴ τὴ φιλαργυρία, ποὺ εἶναι κατ’ οὐσίαν εἰδωλολατρία. Ἐν ὄψει λοιπὸν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὰ ἀνωτέρω ζωτικὰ ἀθλήματα πρόκεινται ἀμέσως ἐνώπιόν μας (Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς).

Εἴθισται βέβαια νὰ τονίζεται ὅτι ἡ νηστεία μόνο ἀπὸ τροφὲς δὲν ἔχει ἀξία, ἂν δὲν συνοδεύεται ἀπὸ τὴν παράλληλη ἄσκηση ἀποχῆς ἀπὸ κάθε κακία. Προσοχὴ ὅμως ἐδῶ! Ἂς μὴ φτάνουμε κατ’ εὐθείαν στὸ ἄλλο ἄκρο, στὴν πλήρη ἀπαξίωση τῆς νηστείας. «Καλὴ καρδιὰ νὰ ἔχεις, λένε μερικοί. Τί νὰ τὴν κάνεις τὴ νηστεία;» Ἔχει μεγάλη ὅμως ἀξία ἡ νηστεία καὶ καθ’ ἑαυτήν.

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2024

Όχι στην παθητικότητα και στην αδιαφορία

Όχι στην παθητικότητα και στην αδιαφορία
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο επισκέπτης του Μουσείου Μνήμης του Ολοκαυτώματος, στην Ουάσινγκτον, πρωτεύουσα των ΗΠΑ, στην τελευταία αίθουσα, πριν από την έξοδό του, διαβάζει την σε περίοπτη θέση επιγραφή:
«Πρώτα ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές, αλλά σιώπησα - δεν ήμουν δα κομμουνιστής.
Μετά πήραν τους συνδικαλιστές, αλλά σιώπησα – δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.
Όταν πήραν τους Εβραίους σιώπησα – δεν ήμουν δα Εβραίος.
Όταν πήραν εμένα – δεν υπήρχε κανείς πλέον που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί….
Martin Niemoeller»

«Κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη με τον θάνατο και άρνηση του θανάτου» – (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς) – “””όταν σηκώνεσαι από την προσευχή και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς την αδιαφορία για τον θάνατο, τότε να ξέρεις ότι η προσευχή σου ήταν πραγματική.


Φωτο από εδώ (όπου ενότητα με κείμενα του αγίου)

ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

Από το βιβλίο Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 192-193

Κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη με τον θάνατο και άρνηση του θανάτου. Και κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη για τη ζωή και κατοχύρωση της ζωής.


Ησυχία και σιωπή

π. Ευσέβιος Βίττης (†) 

Ο σημερινός άνθρωπος φοβάται τη μοναξιά, δεν μπορεί να μείνει μόνος. Φοβάται και στις πολυάνθρωπες πόλεις, και στα χωριά και στην εξοχή… Ένα περίεργο γεγονός: αφού πας, αδελφέ μου, στο δάσος, γιατί δεν παρατάς το κινητό, το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση; Πήγαινε να αφουγκραστείς τη μοναξιά! Ν’ ακούσεις το θρόισμα των φύλλων, το τραγούδι των πουλιών, το ρυάκι το κελαρυστό, ν’ ακούσεις πώς περνά ο αέρας απ’ τα δένδρα και τα καθαρίζει και τα ανανεώνει και τα κάνει να τραγουδούν στο πέρασμά του, όταν δεν είναι άγριος και τυφωνικός, αλλά είναι αύρα απαλή που εικονίζει τον Θεό.

" Καλός είσαι και συ Γρηγόριε,αλλά αυτό το χάρισμα δόθηκε στον Ιωάννη από την Αντιόχεια (Χρυσόστομο)"

Οταν ο Θεοδόσιος ο βασιλεύς, ζήτησε από τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο να γράψει μια σειρά ομιλιών με την ερμηνεία των Γραφών, ο Άγιος έλαβε άμεσα πληροφορία από τον Θεό: 
" Καλός είσαι και συ Γρηγόριε,αλλά αυτό το χάρισμα δόθηκε στον Ιωάννη από την Αντιόχεια(Χρυσόστομο)". 
Και φυσικά δεν έγραψε τίποτα, ενώ φυσικά μια χαρά θα μπορούσε να επιστρατεύσει την θύραθεν παιδεία και να γράψει κάτι το ...θρησκευτικό!Αλλά χωρίς ευλογία τίποτα.
Και δεν φθόνησε τον Χρυσόστομο. 
Το ίδιο περίπου συνέβαινε και με τον Άγιο Βασίλειο, όταν έστελνε κόσμο στον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο και εκείνος πάλι τους παρέπεμπε πίσω στον Βασίλειο. 
Αυτή λοιπόν είναι η ταπείνωση του Αγίου Γρηγορίου, ο οποίος είδε τον Θεό, ήταν ο δεύτερος επιστήθιος Ιωάννης, ομίλησε με το Άγιο Πνεύμα, υπήρξε ο δέκατος τρίτος των Αποστόλων. 

Εμείς ,
έχουμε πήξει στους αυτοσχέδιους και επαγγελματίες "θεολόγους"," ποιμενες", ειδικούς κλπ οι οποίοι δεν ξέρουν ούτε την πόρτα της εκκλησίας και αρέσκονται να ακούν ανθρώπους τετυφωμένους, οι οποίοι μιλάνε μόνο για να κολακεύουν πάθη και απόψεις των πολλών και να τα έχουνε καλά όλους . Όσο για " άποψη" και " γνήσιες μαρτυρίες" και αλάθητη ορθοδοξία .. με το τσουβάλι. Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε πιστός και Σύνοδος. Το πρεστίζ και το δικαίωμα μας να μην χάνεται, καλέ. Ο Θεός και το δικαίωμα μου, που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξωνες.

Το αντίδοτο στον πειρασμό του νεωτερισμού

Γέροντα Ζαχαρία της Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του δυναμικό ον. Ως εκ τούτου, ανέκαθεν αντιμετώπιζε τον πειρασμό του νεωτερισμού. Η ψυχή του ανθρώπου φέρει έμφυτη την έφεση αναζητήσεως καινοφανών πραγμάτων, ενώ το πνεύμα του δεν μπορεί να παραμείνει στάσιμο. Χωρίς τη δυναμική της εν Θεώ ζωής χάνει την έμπνευση και πνίγεται στην ακηδία, «καθήμενος εν χώρα και σκιά θανάτου»[1]. Γι’ αυτό χρειάζεται συνεχώς να αναπτύσσεται και να αποκτά νέες γνώσεις. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο ο άνθρωπος έχει ως προορισμό να αυξάνει «την αύξησιν του Θεού»[2], και οφείλει «εν καινότητι ζωής περιπατείν»[3]. Και ο τρόπος να αυξηθεί κάποιος εν Θεώ είναι να βάζει διαρκώς καινή αρχή στην πνευματική του ζωή.

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2024

ΜΙΑ ΞΑΣΤΕΡΙΑ

ΜΙΑ ΞΑΣΤΕΡΙΑ

Ονειρεύομαι συχνά, μια ξαστεριά. Με άνεμους βουνίσιους. Με κήπους τίμιους, από υάκινθους και ηλιοτρόπια. Παιδιά να κάνουν τούμπες στο γρασίδι. Να τρέχω αβασάνιστα και ά(σ)κοπα. 
Ο άγιός μου να με κρατά. Κει κατοικεί πνεύμα Πατ(ε)ρικό. Κι όσοι με νιώσαν νά 'ναι κει. Δεν μπορώ χωρίς αυτούς, αλλιώς θά 'ναι βαρυχειμωνιά. 
'Η κανείς ή όλοι μαζί... Τι περιμένεις; 

Ελευθέριος Βάσσος
θεολόγος - φιλόλογος

Φωνή εξ ουρανού. Η συνάντησις Πατριάρχου και Πάπα κατά τον όσιον Γέροντα Φιλόθεον Ζερβάκον

Άρθρο του πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση
Ὁλόκληρη ἡ ἱστορία τῶν ἑνωτικῶν προσπαθειῶν ἀπό τό 1054 μέχρι σήμερα δείχνει ὅτι ἐπιδιώκεται ἡ ὑποταγή τῶν Ὀρθοδόξων στόν πάπα…

Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 
Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλά κείμενα τοῦ ὁσίου Φιλοθέου πού ἀναφέρονται στίς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί σέ ἄλλες, στίς προσπάθειες τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα γιά ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καί στούς θεολογικούς διαλόγους μέ τούς αἱρετικούς.

Φώτης Κόντογλου: Προς ενωτικούς

Σπαράξατε τους αθώους και αγίους ομολογητάς, αφού εγίνατε λύκοι σεις οι ίδιοι οι ποιμένες..”

Ἡ ἐπιθυμία τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος καὶ τῶν σὺν ὑμῖν ὅπως ὑποταχθῇ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τὸν Πάπαν, καὶ ἡ ἐκ μέρους σας ἀνεξήγητος σπουδὴ πρὸς τοῦτο, ἐπλήρωσε τὰς καρδίας μας ἀφάτου θλίψεως, καὶ ἀθυμία κατέλαβεν ἡμᾶς, κατὰ τὸν προφητάνακτα, ἀπὸ ἁμαρτωλῶν, τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ. Τὰ ὦτα μας συρίζουν ἀκόμη ἀπὸ τὸ φρικτὸν τοῦτο ἄκουσμα.

Ἡ Ὀρθόδοξος ποίμνη ἐδιχάσθη, καὶ σεῖς φέρετε τὸ κρίμα. Καὶ οἱ μέν, σᾶς ἠκολούθησαν εἰς τὴν εὐρύχωρον ὁδόν, τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ἀπώλειαν, οἱ δὲ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν πατέρων των, ἀποστρέφοντες τὸ πρόσωπον καὶ ἀπὸ μόνην τὴν σκέψιν, ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐνηγκαλίσθη καὶ ἠσπάσθη τὸν γυναικοπρόσωπον Πάπαν, καὶ ἐμολύνθη ἀπὸ τὸ βδέλυγμα τοῦτο τῆς ἀσεβείας.

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024

ΕΙΝΑΙ Η ΥΒΡΙΣ ΤΕΧΝΗ; του Παντελή Σαββίδη

1.-Με το δικαίωμα που δίνει και σε εμένα ο δικαιωματισμός μπορώ να πω πως η αφίσα του Φεστιβάλ Ντοκυμαντερ, που αποτελεί αντικείμενο διαμάχης, είναι αηδιαστική. Όχι γιατί προσβάλει το θρησκευτικό συναίσθημα αλλά διότι, καθώς την βλέπω, μου προκαλεί αποστροφή και δεν με ελκύει να δω και να μάθω πως κακοποιούνται και πως υποφέρουν οι γυναίκες σε χώρους πέραν της καθημερινής μου εμβέλειας. Και θέλω να μάθω. Διότι θέλω να βρίσκομαι κοντά στις γυναίκες αυτές. Υποτίθεται πως αυτός ήταν ο στόχος της αφίσας, αν κατάλαβα καλά από την απάντηση της διευθύντριας του Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.
2.-Συμφωνώ με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ότι υπάρχει μια τάση, συνήθως ατάλαντων "καλλιτεχνών", να τραβήξουν το ενδιαφέρον προκαλώντας το θρησκευτικό συναίσθημα συμπολιτών τους. Στατιστικά είναι επιτυχημένη μέθοδος. Όποτε συνέβη οι "καλλιτέχνες" έγιναν γνωστοί και τα έργα τους απέβησαν κερδοφόρα. Γιατί να μην συνεχίζεται το φαινόμενο. 
3.-Συνήθως οι ίδιοι άνθρωποι που υπερασπίζονται αυτόν τον τρόπο έκφρασης κατά της χριστιανικής θρησκείας είναι λάβροι εναντίον κάποιου που θα προσβάλλει τα μουσουλμανικά, για παράδειγμα, ιερά. Γιατί; Ο δικαιωματισμός είναι επιλεκτικός;