Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Αγιος γέροντας Παΐσιος: «Μη φοβάστε… Μια μπόρα είναι! Λίγο θα κρατήσουν τα δύσκολα χρόνια»…



Διδαχές γέροντα Παΐσιου

«Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται∙ είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι
Ο κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσεις την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν να βουίζουν και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες.

Ύστερα η κατεύθυνσή τους θα εξαρτηθεί από τον άνεμο που θα φυσήξει. Αν φυσήξει βοριάς, θα πάνε μέσα.
Έτσι και τον κόσμο τον φυσάει… «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», και είναι ο καημένος ζαλισμένος.
Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά.
Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξει νέα βλαστάρια.
Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήσει τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα…

Ξεκίνα να φυτεύεις νέους παραδείσους



Έλεγε ένας αγιορείτης, «όταν σου πετάει ο διάολος πέτρες, πάρε της και κτίσε εκκλησία» και ο Χριστιανόπουλος από άλλο μετερίζι αναφέρει, «έχτισα τον παράδεισο μου με τα υλικά της κόλασης σου..».

Θα έρθει η μέρα που θα ανακαλύψεις ότι ο προδότης κοιμόταν στην αγκαλιά σου. Θα έρθει η μέρα, που θα νιώσεις ότι σε εκμεταλλεύτηκαν και έπαιξαν με θράσος πάνω στα πιο παρθένα και αγνά όνειρα σου.
Ότι σε χρησιμοποίησαν για να πατήσουν στα πόδια τους και μόλις πάτησαν σε κλότσησαν με τον πιο χυδαίο τρόπο.
Θα έρθει η μέρα που καλά θα καταλάβεις, ότι ήσουν η ανάγκη τους και όχι η αγάπη τους.
Η μοναξιά τότε θα θεριέψει, η θλίψη θα κυματίσει με άγριες διαθέσεις προς την στεριά σου. Μια ορφάνια θα τυλίξει ολάκερο το κορμί σου και τα μάτια σου θα δανειστούν στα πελάγη για να κυλήσει ολόκληρη η αλμύρα τους.

Η ελευθερία και η ισότητα τής νοεράς ενεργείας

Ελευθερία από τη δουλεία στα κτίσματα
π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Η εμπειρία της Θεώσεως, εκτός από την θεολογία, έχει και άλλες συνέπειες για τον θεούμενο. Μία από αυτές είναι ότι ο θεόπτης ελευθερώνεται από κάθε δουλεία στα κτίσματα.


«Στην κατάσταση της Θεώσεως απαλλάσσεται από την δουλεία και στα στοιχεία της φύσεως, διότι τρέφεται από τον ίδιο τον Θεό. Και σε αυτή την κατάσταση, εάν συνεχίσει, μπορεί να πάει και χρόνια και μήνες κ.ο.κ.».
«Για τους Πατέρες της Εκκλησίας η πλήρης ελευθερία είναι η θέωση και η αρχή της ελευθερίας είναι η κάθαρση και ο φωτισμός».
Ο θεόπτης αποκτά την πραγματική αγάπη, που είναι ανιδιοτελής.
«Η θέωση, η τελειοποίηση του ανθρώπου βάσει μιας αγάπης που "ου ζητεί τα εαυτής" (Α Κορινθίους ιγ', 5), δεν είναι το ίδιο με μια αγάπη που έχει ένας καλός άνθρωπος. Μπορούν να έχουν ομοιότητες, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα».

Γιατί στη Βασιλόπιτα βάζουμε φλουρί;



Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα των ημέρων είναι η Βασιλόπιτα και η κοπή της. Και όσες και αν είναι οι συνταγές για την παρασκευή της, όλες συγκλίνουν στο έξης ένα σημείο: «στο…πολυπόθητο φλουρί».

Βασιλόπιτα: η ιστορία της ξεκινά πριν από εκατοντάδες χρόνια, περίπου 1500, στη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας. Την εποχή που ο Μέγας Βασίλειος, ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.

Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Διδακτική ιστορία: Ένας «ασήμαντος» μοναχός μέσα στη νύχτα



Ο Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος υπογράφει μια άξια προσεκτικής ανάγνωσης διδακτική ιστορία.

Μια διδακτική ιστορία που θα μιλήσει διαφορετικά στην καρδιά του καθενός από εμάς…

Ένιωθα να πνίγομαι. Χανόμουν. Κανένα έλεος. Καμία βοήθεια. Απώλεια. Σκότος. Πήρα ανάσα. Ξύπνησα… μέσα στο ιλαρό φως του καντηλιού μου. Η καρδιά μου κτυπούσε σε ρυθμούς φόβου.

«Κύριε, ελέησόν με…» ψιθύριζα δειλά, λες και απέφευγα να με ακούσει κάποιος κρυμμένος εχθρός.

Με την ευχή, σίγα σιγά, γαλήνευσα. Ήρθα στα συγκαλά μου.

«Γιατί φοβήθηκα; Γιατί τόση αγωνία; Όλα αυτά από ένα όνειρο; Όλα αυτά από κάτι το ψεύτικο και φτιαχτό;» αναλογίστηκα. «Χρόνια μοναχός και όμως τίποτα δεν κατάφερα, ακόμα φοβάμαι από ψεύτικους εφιάλτες…» συνέχισα.

«Ησυχίας Καρποί» το νέο βιβλίο του καθηγητή Γ. Μαντζαρίδη



Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου το νέο βιβλίο του πολιού Ομότιμου Καθηγητή του Τμ. Θεολογίας του Α.Π.Θ., Γεωργίου Μαντζαρίδη.

Το νέο πόνημα του ακάματου εργάτη της Θεολογίας μας φέρει τον τίτλο «Ησυχίας καρποί» και μέσα σε 10 συνολικά κείμενα περιγράφει τους πλούσιους και εύχυμους καρπούς που κομίζει στον άνθρωπο η σπουδή στην ησυχαστική διδασκαλία της Ορθόδοξης Παράδοσης.

Όπως σημειώνει ο Ηγούμενος της Μονής, Αρχιμ. Εφραίμ, στον Πρόλογο του βιβλίου, τον οποίο υπογράφει, «Η ησυχία κατά το Μ. Βασίλειο είναι η αρχή της καθάρσεως της ψυχής.Κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του, να δει τα ελαττώματά του, τις αδυναμίες του, τις αμαρτίες του, ούτε να έχει μετάνοια, αν δεν ησυχάσει… Καρποί της ησυχίας είναι το θαύμα, η θεολογία, η υπέρ φύση ζωή, οι Άγιοι. Σε αυτούς αναφέρεται το νέο βιβλίο του σεβαστού και αγαπητού μας καθηγητού, το οποίο αποπνέει το άρωμα της ησυχαστικής παραδόσεως».

Κατά το συγγραφέα, η ησυχία είναι μια δυναμική κατάσταση, η οποία συνδέεται με την εσωτερική ενεργοποίηση του ανθρώπου και κορυφώνεται στη νήψη.

Η ίδια κυοφορεί τη Θεολογία αλλά και τη γνώση του θείου θελήματος. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζει το σύνολο της εκκλησιαστικής ζωής, και ψηλαφείται λ.χ. στους βίους των αγίων ή στις εκδηλώσεις της εκκλησιαστικής τέχνης.

Δεν αποτελεί κάποια συγκυριακή έκφραση του σώματος των πιστών, αλλά συνοψίζει το πεντόσταγμα της χριστιανικής διδασκαλίας.

Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ



Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ 
π. Δημητρίου Μπόκου 

Χριστουγεννιάτικες Ἱστορίες, ἀρ. 16 

«....καὶ συμβοσκηθήσεται λύκος μετὰ ἀρνός, 
καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται ἐρίφῳ, 
καὶ μοσχάριον καὶ ταῦρος καὶ λέων καὶ βοῦς καὶ ἄρκος ἅμα βοσκηθήσονται, 
καὶ παιδίον μικρὸν ἄξει αὐτούς» 
(Ἡσ. 11, 6-7) 

Ἡ χρυσὴ πύλη ἔκλεισε πίσω τους καὶ τὸ νεαρὸ ἀντρόγυνο ἀντίκρυσε γιὰ πρώτη φορὰ μιὰ χώρα διαφορετικὴ ποὺ ἁπλωνόταν ἀπέραντη μπροστά τους. 

- Δὲν εἶναι καὶ τόσο τραγικά! εἶπε ἡ γυναίκα προσπαθώντας νὰ δώσει ἕναν τόνο αἰσιοδοξίας στὴ φωνή της. 

Μὰ δὲν ἀπόσωσε τὰ λόγια της ὅταν ἕνας φοβερὸς βρυχηθμὸς ἔσπασε τὴ σιγαλιὰ τῆς καταπράσινης κοιλάδας. Ἡ εἰδυλλιακὴ εἰκόνα τοῦ ὄμορφου δειλινοῦ θρυμματίστηκε βίαια.

Ο Μοναχισμός δεν είναι άρνηση της ζωής, είναι άρνηση της αμαρτωλής ζωής!



Από την «ξένη» αυτή «πολιτεία» τους οι μοναχοί διαμηνύουν σε όλο τον κόσμο ότι αρνούμενοι τις ανέσεις και τα αγαθά του κόσμου και θυσιάζοντες την ανάπαυση σε εργασία και την τροφή σε νηστεία α) ακολουθούν μία επίμοχθη ζωή, η οποία συνοδεύεται με αδιάλειπτη προσευχή και με δάκρυα μετανοίας, με αγρυπνία και ιδρώτες όσους δεν χύνονται σε κανένα άλλο μέρος της γης· «ου γάρ έδωκαν ύπνον τοίς οφθαλμοίς αυτών ουδέ των πόνων ανάπαυσιν»· β) ότι έτσι κατορθώνουν την κοινωνία με την υπερβατή και θεία πραγματικότητα και έχουν την πνευματική χαρά να επιτυγχάνουν την επικοινωνία με τον Θεό, απολαμβάνοντες πρωτίστως αυτό το φως του Θεού. Το θειο φως το οποίο ενεργεί, ζωοποιεί και μεταμορφώνει σε φως ό,τι εγγίζει[19] και γ) ότι αποτελούν μια επίγεια πολιτεία με οικουμενικό, πανορθόδοξο και δημοκρατικό χαρακτήρα, εξαρτώμενοι εκ του κόσμου μόνον από της πλευράς επανδρώσεώς τους[20], αφού στα μοναστήρια μόνο πεθαίνουν και δεν γεννιούνται.

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Πατριαρχείο Γεωργίας: ''Στη Σύνοδο της Κρήτης παραβιάστηκε η αρχή της ομοφωνίας''



Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

Μετά την Εκκλησία της Βουλγαρίας η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Σύνοδος της Κρήτης δεν είναι ούτε Μεγάλη ούτε Οικουμενική, έρχεται το ίδιο να κάνει και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr το Πατριαρχείο Γεωργίας με δήλωση της Ιεράς Συνόδου, αναφέρει ότι η Σύνοδος της Κρήτης από την στιγμή που δεν συμμετείχαν τέσσερεις Εκκλησίες δεν μπορεί να ονομάζεται Οικουμενική.

"Κατά τη διάρκεια της σύγκλισης της Συνόδου της Κρήτης, έχουν παραβιασει την αρχή της ομοφωνίας. Ως εκ τούτου, τα ψηφίσματα της Συνόδου της Κρήτης δεν μπορούν να είναι δεσμευτικά για την Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας" αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση.

ΜΝΗΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΡΥΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ



Κωνσταντίνου Χολέβα – Πολιτικού Επιστήμονος

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016 στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πευκακίων των Αθηνών μνημόσυνο, με αφορμή τη συμπλήρωση 22 ετών από την κοίμηση του μακαριστού Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού. Το μνημόσυνο διοργανώθηκε από τα δύο σωματεία, τα οποία ίδρυσε ο μακαριστός Ιεράρχης, δηλαδή την Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνος (ΣΦΕΒΑ) και τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Βορειοηπειρωτικού Αγώνος (ΠΑΣΥΒΑ).

Είχα την τιμή να εκφωνήσω την Επιμνημόσυνη Ομιλία, ως παλαιό μέλος της ΣΦΕΒΑ. Είπα εν συνόψει τα εξής:

«Όταν το ράσο γίνεται σημαία, τότε η νίκη είναι βεβαία! Με αυτό το σύνθημα αγωνισθήκαμε για την Βόρειο Ήπειρο, εμείς τα μέλη της ΣΦΕΒΑ και του ΠΑΣΥΒΑ, υπό την ευλογία και την καθοδήγηση του αοιδίμου Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού. Σήμερα συγκεντρωθήκαμε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη του.

H Γιορτή και το γιατί



ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Τ​​ο μέγα σκάνδαλο στην αρχαία ελληνική σκέψη ήταν ο περιορισμός της ελευθερίας σε μόνη τη βούληση, ο αποκλεισμός της από το πεδίο της ύπαρξης. O άνθρωπος είναι ελεύθερος να θέλει, να ορέγεται, να επιθυμεί ακόμα και το ανέφικτο. Oμως το να υπάρχει και το πώς υπάρχει είναι δεδομένο, δεν το επιλέγει, το υφίσταται ως αναγκαιότητα. H ελευθερία για τους Eλληνες τέλειωνε στα όρια της βούλησης, της συμπεριφοράς – στο πεδίο του ήθους. Aπέκλειε το πεδίο του είναι.

H ύπαρξη ήταν μια νομοτέλεια, ανερμήνευτη αναγκαιότητα. Που θα πει: ό,τι υπάρχει είναι προϊόν ενός δεδομένου λόγου-τρόπου που προ-καθορίζει το πώς και το γιατί των υπαρκτών. Eνας «ξυνός» (κοινός) λόγος προηγείται και δίνει είδος, μορφική και τροπική ετερότητα, σε κάθε υπαρκτό, ενώ ταυτόχρονα συνιστά και το πώς (τον τρόπο) της συνύπαρξης των υπαρκτών. Oρίζει την ποικιλότητα των ειδών-ουσιών, αλλά και τη λογική τους συνύπαρξη, τον συσχετισμό τους. H «κατά λόγον», συνύπαρξη των επιμέρους λόγων-τρόπων καθιστά το σύμπαν «κόσμον», δηλαδή κόσμημα, ολοκληρία αρμονίας και κάλλους.

Ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν



Ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν
π. Δημητρίου Μπόκου 

Ὁ πα­τριά­ρχης Ἰ­α­κὼβ συ­ναι­σθα­νό­με­νος τὸ τέ­λος του κά­λε­σε κον­τά του τοὺς δώ­δε­κα γιούς του. «Συ­να­χθῆ­τε γύ­ρω μου, εἶ­πε, γιὰ νὰ σᾶς ἀ­ναγ­γεί­λω τί πρό­κει­ται νὰ σᾶς συμ­βεῖ μέ­χρι τὸ τέ­λος τοῦ κό­σμου». Ἀ­φοῦ συγ­κεν­τρώ­θη­καν ὅ­λοι, ἄρ­χι­σε ἀ­πὸ τὸν με­γα­λύ­τε­ρο, τὸν Ρου­βήν, νὰ τοὺς εὐ­λο­γεῖ καὶ νὰ προ­φη­τεύ­ει μὲ τὸν φω­τι­σμὸ τοῦ Θε­οῦ τὰ μέλ­λον­τα. 

Ἰ­δι­αί­τε­ρη εὐ­λο­γί­α ἔ­δω­σε στὸν τέ­ταρ­το γιό του, τὸν Ἰ­ού­δα: «Ἰ­ού­δα, θὰ σὲ ὑ­μνή­σουν οἱ ἀ­δελ­φοί σου. Ἡ δύ­να­μή σου θὰ εἶ­ναι ἰ­σχυ­ρὴ πά­νω στοὺς ἐ­χθρούς σου. Οἱ ἀ­πό­γο­νοι τοῦ πα­τέ­ρα σου θὰ σὲ προ­σκυ­νή­σουν. Εἶ­σαι σκύ­μνος λέ­ον­τα (νε­α­ρὸ λι­ον­τά­ρι), Ἰ­ού­δα. Ἀ­πὸ βλα­στὸ φύ­τρω­σες, γι­έ μου. Ξά­πλω­σες καὶ κοι­μή­θη­κες ὅ­πως κοι­μᾶ­ται ὁ λέ­ον­τας καὶ ὁ σκύ­μνος. Ποι­ὸς τολ­μά­ει νὰ τὸν πλη­σιά­σει γιὰ νὰ τὸν ξυ­πνή­σει; Δὲν θὰ λεί­ψει ἄρ­χον­τας ἀ­πὸ τὴ φυ­λὴ τοῦ Ἰ­ού­δα καὶ ἀρ­χη­γὸς ἀ­πὸ τοὺς ἀ­πο­γό­νους του, ὥ­σπου νὰ ἔλ­θει ἐ­κεῖ­νος στὸν ὁ­ποῖ­ο ἀ­πό­κειν­ται (ὅ­λες) οἱ ἐ­ξου­σί­ες καὶ αὐ­τὸς θὰ εἶ­ναι ἡ προσ­δο­κί­α τῶν ἐ­θνῶν» (Γεν. 49, 1-10). 

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Η ετερότητα και θρησκευτικός ριζοσπαστισμός: το παράδειγμα του οσιομάρτυρα Αναστασίου του Πέρση



Του Ιωάννη Αντ. Παναγιωτόπουλου  

Εάν η ζωή των ανθρώπων είναι ένα ταξίδι, τότε αυτό περνά μέσα από δρόμους και αλήθειες που δύσκολα μπορούν να αλλάξουν, κι όταν αλλάζουν είναι για να φύγουν για πάντα από εμάς. Και είναι τα μάτια των ανθρώπων, όλες οι ματιές, που καθορίζουν το πέρασμα αυτού του αιώνιου ταξιδιού, είναι το λίκνισμα των ψυχών που σε χαιρετούν και σου μιλούν ακουμπώντας σου το χέρι.

Και είναι τα χέρια των ανθρώπων που απόμαχοι από τη ζωή σε χαιρετούν, είναι τα χέρια τα ζαρωμένα, μα τα δυνατά, που σε ακουμπούν, για να σου θυμίσουν ότι η ζωή εδώ έχει μια αρχή, που ακόμη κι αν οδεύει προς το τέλος, αυτό δεν είναι τέλος, είναι αρχή για αυτούς που έρχονται, και αρχή γι᾽ αυτούς που φεύγουν.

Πολεμώντας ... τα Χριστούγεννα





Πολεμώντας ... τα Χριστούγεννα 
Του Μανώλη Βολουδάκη

Διάβασα και μεταφέρω διορθωμένη μια κακογραμμένη μεν, αλλά σημαντική ωστόσο ιστορική αναφορά που αφορά στον εορτασμό των Χριστουγέννων.

Το 1950 ήταν μία από τις πρώτες χρονιές του Ψυχρού Πολέμου όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ των υπερδυνάμεων ήταν μεγάλος και άνευ κανόνων. Μία τέτοια περίπτωση ήταν η είδηση πως η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας σκόπευε να αντικαταστήσει τη γιορτή των Χριστουγέννων με τον εορτασμό των γενεθλίων του Stalin. Η είδηση αυτή, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε σάλο στην Ευρώπη του 1950.
Σύμφωνα με τα τότε δημοσιεύματα, τα μέσα ενημέρωσης της Ανατολικής Γερμανίας προσπαθούσαν να πείσουν τον λαό μέσα από μεθοδευμένη προπαγάνδα, ότι η γιορτή των Χριστουγέννων ήταν πια ξεπερασμένη. Η κομμουνιστική νεολαία στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια τόνιζε το γεγονός ότι η Ανατολική Γερμανία έπρεπε να περάσει «σε ένα στάδιο εκσυγχρονισμού και αποτίναξης του θρησκευτικού σκοταδισμού».

Τίς αἱρέσεις πάντα τίς ἀκολουθοῦν διωγμοί.



Τίς αἱρέσεις πάντα τίς ἀκολουθοῦν διωγμοί. 

Πόσα δεινά ἔχουν ἔλθει στόν κόσμο; Οἰκονομική κρίση, φτώχεια καί πεῖνα, μετανάστευση λαῶν, τρομοκρατικές ἐνέργειες, πόλεμοι σφαγές καί ἐγκλήματα, νόμοι ἀντίχριστοι ἀσεβεῖς καί ἀνήθικοι, ἐξάπλωση τῆς διαστροφῆς τῶν ἀνθρώπων, ἀγωνιώδης προσμονή παγκόσμιου πυρηνικοῦ πολέμου, ἐξαγγελίες κυβερνητῶν, προετοιμασίες ἐθνῶν, μετακινήσεις στρατῶν, χρεοκοπίες κρατῶν, καταστροφή τῆς χώρας μας ἀπό ἀντεθνικές κυβερνήσεις, ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ μας μέ ἐντολές ἐξωτερικῶν δυνάμεων, εἰσροή φανατικῶν μωαμεθανῶν στήν ὀρθόδοξη πατρίδα μας, ἀπειλές γειτονικῶν κρατῶν γιά τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα κ.ἄ.π. πού ξαφνικά ἐμφανίζονται καί δέν ξέρουμε πού θά ὁδηγήσουν τήν ζωή μας. 

Καί σάν νά μή μας ἔφταναν αὐτά, ξεκινᾶμε ἕναν ἐμφύλιο πόλεμο, χωρίς ὅπλα πού ἀφαιροῦν τήν ζωή, ἀλλά πού κλονίζουν τήν ψυχή καί σαλεύουν τήν πίστη. 

Είμαστε ένοικοι σε προσωρινές καλύβες!



Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15)
Αδελφοί, οι ψυχές μας είναι ντυμένες με πηλό· και τα πήλινα, χοϊκά. σώματά μας έχουν δοθεί για την υπηρεσία της ψυχής μας.

Είθε οι ψυχές μας να μη βουλιάξουν μέσα στο χώμα! Είθε οι ψυχές μας να μη σκλαβωθούν στο πήλινο σαρκίο! Είθε η ζωντανή φλόγα να μη σβηστεί μέσα στο χοϊκό τάφο!
Είναι απέραντη και αχανής η χοϊκή γη που μας έλκει προς τον εαυτό της, αλλά απείρως πλατύτερο είναι το απροσμέτρητο βασίλειο του Πνεύματος που καλεί την ψυχή μας, ως δικιά του.
Πράγματι συνδεόμαστε με τη γη με το χοϊκό σώμα, αλλά συνδεόμαστε και με τον ουρανό με την ψυχή. Είμαστε ένοικοι σε προσωρινές καλύβες, είμαστε στρατιώτες που καταλύσαμε σε προσωρινές σκηνές.
Ω Κύριε, «σώσόν με από πηλού ίνα μη εμπαγώ» Έτσι προσευχόταν ο μετανοημένος βασιλιάς Δαβίδ που είχε αρχικώς παραδοθείστον πηλό, στο χώμα· μέχρι που είδε πως το πήλινο σαρκίο μας έλκει μέσα στην άβυσσο της καταστροφής. Πηλός είναι το σώμα του ανθρώπου, με όλες τις φαντασιώσεις του· πηλός είναι επίσης όλοι οι πονηροί άνθρωποι που πολεμούν τους δικαίους· πηλός είναι οι δαίμονες με τον τρόμο που σκορπούν.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Για το πώς να υπερνικούμε το κακό. Αγίου Αχρίδος Νικολάου Βελιμίροβιτς.


Για το πώς να υπερνικούμε το κακό.
Αγίου Αχρίδος Νικολάου Βελιμίροβιτς.


Στην ράφτρα Τζ.

Υπάρχει ένας τρόπος να νικούμε το κακό, που εσείς δοκιμάσατε με επιτυχία. Με τον τίμιο μόχθο σας συντηρείτε τον εαυτό σας και τέσσερα παιδιά, φτωχή χήρα. Όμως για το απλήρωτο ενοίκιο ήρθε ο σπιτονοικοκύρης να κάνει απογραφή στα πράγματα. Εσείς τρέματε, τα παιδιά έκλαιγαν.

Όταν ο σπιτονοικοκύρης είδε, ότι όλο το νοικοκυριό δεν θα καλύψει τα οφειλόμενα ενοίκια, θυμωμένος άρχισε να φωνάζει. Τότε βγάλατε το περιδέραιο από τον λαιμό -συζυγική ανάμνηση από τον γάμο- και το ρολόι, που ο πατέρας όρισε ως διαθήκη στον πιο μεγάλο γιο, όταν τελειώσει το σχολείο. «Πάρτε το κι αυτό!». Είπατε στον σπιτονοικοκύρη. Τούτο άγγιξε την καρδιά του -αφού και αυτός είναι άνθρωπος- και απομακρύνθηκε μουρμουρίζοντας: «Καθίστε, και όταν μπορέσετε με πληρώνετε»! Συμπεριφερθήκατε κατά τον λόγο του Χριστού: «Μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ» (Ματθ. 5, 39).

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι. Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος



Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι.
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 

Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θερα­πεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του. Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να με­ταβάλει τη θεϊκή απόφαση (Δ' Βασ. 20:1-6). 

Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λό­για κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών (Λουκ. 23:42-43). 

Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη (Ιερ. 45:6) και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία (Δαν. 6:16) και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους (Ιων. 2:1-2), όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές, που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.

"Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;", θα με ρωτή­σεις. Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!», παρακαλούσε εκείνη. «Η θυ­γατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο» (Ματθ. 15:22). "Ελέησέ με, Κύριε!", θα παρακαλάς κι εσύ. "Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο". Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας. Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο... αμαρτωλός αποδοκιμάζεται. "Ελέησέ με!". Μικρή είναι η φράση. Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρω­πίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

Το μεγάλο μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων



Αγίου Εφραίμ του Σύρου

Ο Μέγας Βασίλειος θαυμάζοντας το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, θέτει στο στόμα της Παναγίας τα ακόλουθα λόγια:
«Πως να Σε ονομάσω εγώ, θαυμαστό μου βρέφος; Τι θνητό όνομα να δώσω στον καρπό του Αγίου Πνεύματος; Να Σου προσφέρω θυμίαμα ή γάλα; Έχεις ανάγκη από τις μητρικές μου φροντίδες, ή να πέσω στα πόδια Σου και να Σε λατρεύω; Τι ανεξήγητη αντίθεση; O ουρανός είναι ο θρόνος Σου κι εγώ σε τοποθέτησα στα γόνατα μου. Σε βλέπω στην γη κι όμως δεν άφησες τον ουρανό. O ουρανός είναι εκεί, όπου ευρίσκεσαι Εσύ».
Την απορία και την έκπληξη της Παναγίας συμμερίζεται και άγιος Βασίλειος. Και προσπαθώντας να βρει το μυστικό που πέτυχε την ένωση τόσο αντιθέτων πραγμάτων, καταλήγει ότι είναι Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!
Από ταπείνωση ο Θεός έγινε άνθρωπος!
Από την ταπείνωση Του η γη έγινε ουρανός!

Πατριαρχικὴ Ἀπόδειξις ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις (2016)-ECUMENICAL PATRIARCH'S BARTHOLOMEW CHRISTMAS MESSAGE TO THE PLENITUDE OF THE CHURCH

Πατριαρχικὴ Ἀπόδειξις ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις (2016)
Ἀριθμ. Πρωτ. 1297

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

"Χριστοῦ δ᾿ ἐνανθρώπησις, ἄλλη μοι πλάσις".
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ πεφιλημένα,

Ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, τὸν ἀξιώσαντα ἡμᾶς καὶ ἐφέτος νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῆς ἐν "Βηθλεὲμ τῇ μικρᾷ" κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Ἑορτάζει ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία, ἧς "σάρκα ἀνέλαβεν" ὁ Χριστὸς σαρκωθείς, καταστήσας αὐτὴν "κόσμον τοῦ κόσμου". Σκιρτᾷ διὰ τὰς θείας εὐλογίας ὄχι μόνον σύνολον τὸ ἀνθρώπινον γένος, ἀλλὰ "πᾶσα ἡ κτίσις". "Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται˙ Χριστοῦ τεχθέντος ἐκ τῆς Παρθένου".

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου



Μήνυμα Χριστουγέννων 2016: «Να εγκαταλείψουμε τους εγωισμούς και να προσανατολιστούμε στην ενότητα»

22.12.2016

Για να απεγκλωβιστούμε από την πολυεπίπεδη κρίση πρέπει να προσανατολιστούμε στο εσωτερικό του ανθρώπου και όχι «σε απρόσωπους θεσμούς, άψυχους αριθμούς και στείρα δημοσιονομικά μεγέθη», αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο Χριστουγεννιάτικο Μήνυμά του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. «Αν δεν εγκαταλείψουμε τους εγωισμούς μας και την αλληλοϋπονόμευση και δεν προσανατολιστούμε στην ενότητα και την μεταξύ μας συνεργασία, δεν πρόκειται να αναδυθεί ρεαλιστικά η προοπτική να μεταμορφώσουμε θετικά και τα θεσμικά μας προϊόντα, τα οποία ανακυκλώνουν σήμερα την δίνη της κρίσης και δημιουργούν αποπνικτική ασφυξία, ιδίως στους πιο αδύνατους και εμπερίστατους» υπογραμμίζει ο Αρχιεπίσκοπος. Καλεί δε όλους να ξεπεράσουν τον συλλογικό και ατομικό εγωισμό, τονίζοντας πως η Εκκλησία «ως Μητέρα και τροφός του γένους των ανθρώπων δεν θα παύσει με κάθε τρόπο να διακηρύττει ότι το μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων, φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφώσει το παρόν συνδημιουργώντας με τον αναμενόμενο ενανθρωπήσαντα Κτίστη το μέλλον».

Ακολουθεί ολόκληρο το μήνυμα του Μακαριωτάτου:

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Αληθινή διδακτική ιστορία: Τα Χριστούγεννα ενός άθεου!



«Τα Χριστούγεννα ενός άθεου!», είναι ένα διήγημα του Δ. Σωτηρόπουλου, βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία.

Σημείωμα Συγγραφέα: Το ακόλουθο διήγημα δεν έχει σκοπό να δρέψει λογοτεχνικές δάφνες και βραβεία. Αντίθετα, επιδιώκει να αφυπνίσει συνανθρώπους μας που είναι βυθισμένοι στο σκοτάδι της αθεΐας, φέρνοντάς τους στο ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Για έναν λόγο παραπάνω: Διότι τα όσα αναφέρονται βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά, με τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλαγμένα για ευνόητους λόγους.

Ξύπνησε πάλι απότομα. Άγρια. Με τον συνεχόμενο ήχο του κουνουδιού, αντί για τον γνώριμο του κινητού του, που χτυπάει σαν ξυπνητήρι κάθε πρωί στις 8.

«Ούτε να κοιμηθεί κανείς δεν μπορεί», σκέφτηκε και άλλαξε πλευρό γκρινιάζοντας. Προσπάθησε να ξαναβυθιστεί στην αγκαλιά του Μορφέα. Μάταια όμως. Το κουδούνι χτύπαγε σαν τρελό, ξανά και ξανά.

ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ



ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ 
Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων 

Χριστούγεννα και πάλι. Αλλά τι σημαίνει αυτό για τα παιδιά μας; Τι ακούν από τις μοντέρνες σχολικές εορτές και τι αποκομίζουν από τα εκσυγχρονισμένα σχολικά βιβλία; 

Φίλες και φίλοι, μαζί με τις ευχές μου για υγεία και προκοπή με τη βοήθεια του Θεού, σάς προτρέπω να καθήσετε αυτές τις ημέρες λίγο περισσότερο με τα παιδιά που βρίσκονται γύρω σας. Είτε είστε γονείς, είτε θείοι, είτε παππούδες και γιαγιάδες, είτε φίλοι ή γνωστοί. Όλοι σας έχετε κάποια παιδιά στο περιβάλλον σας, τα οποία δυστυχώς επηρεάζονται από τα σύγχρονα σχολικά βιβλία, που δεν ευωδιάζουν πλέον λιβάνι και αγιοκέρι. 

Το νόημα της Γεννήσεως του Χριστού και η σύγχρονη κατήχηση των θρησκειών στο σχολείο.



Το νόημα της Γεννήσεως του Χριστού και η σύγχρονη κατήχηση των θρησκειών στο σχολείο.

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ 

Η γέννηση του Χριστού είναι η μοναδική ένσαρκη Αποκάλυψη Θεού στον κόσμο. Ο εορτασμός της επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο για να αφουγκραστούν και να συνειδητοποιήσουν όλοι οι άνθρωποι και κυρίως οι Χριστιανοί το εκ της Εκκλησίας χαρμόσυνο μήνυμα ότι ο αληθινός Θεός κενώθηκε, κατέβηκε εξ ουρανού και φανερώθηκε στον κόσμο, για να ανορθώσει και να θεώσει τον άνθρωπο ή, ορθότερα, για να τον βοηθήσει να θεωθεί. Με τη Θεία Αποκάλυψή του, ο Θεός γίνεται μία απτή πραγματικότητα. Δεν είναι πλέον μια ανθρώπινη επινόηση, ιδέα, φαντασία, έννοια, αντίληψη του ανθρώπου. Η διαβεβαίωση των Αποστόλων ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού, που υπήρχε προαιωνίως, είναι Αυτός που είδαν, άγγιξαν και ψηλάφησαν με τα χέρια τους (Α΄ Ιω., 1.) είναι καταλυτική. 

Η εικόνα των Χριστουγέννων στο φως της ορθόδοξης ερμηνείας



Χριστός επί γης, Υψωθήτε!

Την εικόνα της Γεννήσεως την βλέπουν εκείνοι που δεν είναι μπασμένοι στο πνεύμα της ορθοδόξου λατρείας φορτωμένη με περιττές λεπτομέρειες. Η σύνθεσή της τους φαίνεται κάπως παιδαριώδης, άταχτη, περισσότερο απλοϊκή παρά σοβαρή.


Εν τούτοις, αυτή η αφέλεια κι αυτή η απλοϊκότητα είναι κάτι πολύ βαθύ, κάτι που μας κάνει να θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου: «Αμήν λέγω υμίν, ος εάν μη δέξηται την βασιλείαν του Θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν». Η εικόνα της Γεννήσεως, βασιζόμενη πάνω στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση, μας αποκαλύπτει το δογματικό περιεχόμενο και την όλη έννοια της Εορτής.
Με τα χρώματα και τον πλούτο των λεπτομερειών κι ακριβώς με την απλοϊκότητά της, είναι η πιο χαρωπή από τις εικόνες των μεγάλων δεσποτικών εορτών.

Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη

Αλ. Παπαδιαμάντης

Στην ταβέρνα του Πατσοπούλου, ενώ ο βορράς εφύσα, και υψηλά εις τά βουνά εχιόνιζεν, ένα πρωί, εμβήκε να πίει ένα ρώμι να ζεσταθεί ο μαστρο-Παύλος ο Πισκολέτος, διωγμένος από την γυναίκα του, υβρισμένος από την πενθεράν του, δαρμένος από τον κουνιάδον του, ξορκισμένος από την κυρα-Στρατίναν την σπιτονοικοκυράν του, και φασκελωμένος από τον μικρόν τριετή υιόν του, τον οποίον ο προκομμένος ο θείος του εδίδασκεν επιμελώς, όπως και γονείς ακόμη πράττουν εις τα «κατώτερα στρώματα», πώς να μουντζώνει, να βρίζει, να βλασφημεί και να κατεβάζει κάτω Σταυρούς, Παναγιές, κανδήλια, θυμιατά και κόλλυβα. Κι έπειτα, γράψε αθηναϊκά διηγήματα!

Ο προβλεπτικός ο κάπηλος, διά να έρχονται ασκανδαλίστως να ψωνίζουν αι καλαί οικοκυράδες, αι γειτόνισσαι, είχε σιμά εις τα βαρέλια και τας φιάλας, προς επίδειξιν μάλλον, ολίγον σάπωνα, κόλλαν, ορύζιον και ζάχαριν, είχε δε και μύλον διά να κόπτει καφέν. Αλλ᾽ έβλεπες πρωί και βράδυ να εξέρχονται, ατημέλητοι και μισοκτενισμέναι, γυναίκες φέρουσαι την μίαν χείρα υπό την πτυχήν τής εσθήτος, παρά το ισχίον, και τούτο εσήμαινεν, ότι το οψώνιον δεν ήτο σάπων, ούτε ορύζιον ή ζάχαρις.

Ο χριστουγεννιάτικος Παπαδιαμάντης



Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης θεωρείται και είναι ο σπουδαιότερος πεζογράφος μας. Την άποψη αυτή υποστηρίζουν τα μεγάλα ονόματα των ποιητών μας, Γιώργος Σεφέρης και Οδυσσέας Ελύτης.

Είναι ένας εξαιρετικός ηθογράφος, που από νωρίς δήλωσε απερίφραστα: «Το επ᾿ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως δε κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας, να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ᾿ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».
Χαρακτηρίστηκε εύστοχα ως ο «άγιος των νεοελληνικών γραμμάτων» μας. Ο έξοχος διηγηματογράφος μας συχνά θεολογεί και κηρύττει αλήθειες της πίστεώς μας μ᾿ έναν ωραίο τρόπο. Στις σελίδες των έργων του κυκλοφορεί ένα πλήθος ανθρώπων που έκαναν κακή χρήση της ελευθερίας τους, αμάρτησαν με τον έναν η με τον άλλο τρόπο. Τους συμπαθούμε γιατί τους βρίσκουμε πονεμένους και γιατί στα πρόσωπά τους συναντούμε τους εαυτούς μας. Περιδιαβαίνουν υψηλόφρονες άθεοι, ταραγμένοι μηδενιστές, δυστυχείς αυτόχειρες, βλάσφημοι, ιερόσυλοι, τοκογλύφοι, μέθυσοι, λαίμαργοι, πλουτοκράτες, παιδοκτόνοι, άρπαγες, άδικοι, υποκριτές, φθονεροί, ζηλότυποι, υλιστές και σκανδαλοποιοί. Τους αγαπάμε τους αμαρτωλούς ήρωές του, γιατί συνήθως είναι μετανοημένοι. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για τους ασθενείς, τους αμαρτωλούς, τους πονεμένους.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Γιατί ενανθρώπησε ο Υιός και όχι ο Πατήρ ή το Πνεύμα;



Του Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού

Ο Πατήρ δεν μεταπίπτει στον Υιό, παραμένει πάντα Πατήρ- ο Υιός δεν μεταπίπτει στον Πατέρα, παραμένει πάντα Υιός· το Πνεύμα δεν μεταπίπτει στον Πατέρα ή τον Υιό, παραμένει πάντα Πνεύμα άγιο.

Η ιδιότητα καθενός προσώπου της Αγίας Τριάδας είναι σταθερή και αμετάβλητη.

Πώς, άλλωστε, θα παρέμενε ιδιότητα αν εναλλασσόταν συνεχώς περνώντας κάθε φορά σε άλλο πρόσωπο;
Γι’ αυτό ο Υιός του Θεού είναι που γίνεται Υιός του ανθρώπου, για να παραμείνει ακριβώς η ιδιότητα αμετακίνητη.

Γιατί, όντας Υιός του Θεού, όταν έγινε Υιός του ανθρώπου παίρνοντας σάρκα ανθρώπινη απ’ την αγία Παρθένο, δεν αλλοτριώθηκε από την υιική του ιδιότητα.

Ο Υιός του Θεού ενανθρώπησε για να χαρίσει ξανά στον άνθρωπο εκείνο για το οποίο δημιουργώντας τον, τον προόρισε.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ, Χριστουγεννιάτικη Ιστορία



ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ 
π. Δημητρίου Μπόκου 

Προ­τοῦ ξη­με­ρώ­σει, νύ­χτα ἀ­κό­μη, ξύ­πνη­σε, κα­θὼς τὸ συ­νή­θι­ζε, ὁ γέ­ρο-Φι­λά­γριος. Ἄλ­λα­ξε φυ­τί­λι στὸ καν­τή­λι ποὺ τρε­μό­σβη­νε κι ἀ­νά­βον­τας δυὸ κε­ριὰ μπρὸς στὶς εἰ­κό­νες, δι­ά­βα­σε τὶς ἑ­ω­θι­νές του προ­σευ­χές, τὸ Με­σο­νυ­κτι­κὸ καὶ τὸν Ὄρ­θρο. 

Ἔ­φεγ­γε γιὰ τὰ κα­λὰ ὅ­ταν τε­λεί­ω­σε. Τρά­βη­ξε τὸ ξύ­λι­νο πορ­τό­φυλ­λο ποὺ ἔ­κλει­νε τὸ ἄ­νοιγ­μα τῆς σπη­λιᾶς καὶ βγῆ­κε στὸν ἐ­ξώ­στη, ἕ­να φυ­σι­κὸ πλά­τω­μα τοῦ βρά­χου πά­νω ἀ­π’ τὸν γκρε­μό. Ἀ­πὸ χα­μη­λὰ ἀ­νέ­βαι­νε, μό­νι­μο τρα­γού­δι στ’ αὐ­τιά του, τὸ βου­η­τὸ τοῦ νε­ροῦ, κα­θὼς κυ­λοῦ­σε ὁρ­μη­τι­κὰ στὸ φα­ράγ­γι. Τὸ κα­λο­καί­ρι μό­νο ἡ­σύ­χα­ζε, γι­νό­ταν φλύ­α­ρο μουρ­μου­ρη­τό, μη­τρι­κὸ να­νού­ρι­σμα στὸν ὕ­πνο του. 

Ἡ ἀ­να­το­λὴ ρό­δι­ζε στὸ βά­θος κι ἕ­να ὑ­πέ­ρο­χο σύ­νο­λο ἁ­πα­λῶν χρω­μα­τι­σμῶν ξε­χυ­νό­ταν τριγύ­ρω. Τὰ μά­τια του μα­γεύ­τη­καν στὴ θέ­α τῆς αὐ­γῆς. Φω­νὲς που­λι­ῶν, θρο­ΐ­σμα­τα φύλ­λων, γρυ­λί­σμα­τα ἀ­γρι­μι­ῶν, γέ­μι­ζαν ὀ­μορ­φιὰ τὴν ἄ­γρια φύ­ση. Πῶς τ’ ἀ­γα­ποῦ­σε ὅ­λα αὐ­τά! Φι­λά­γριος, βλέ­πεις! 

Χριστούγεννα 2016: οι δύο αγιοβασίληδες

Χιστούγεννα 2016: οι δύο αγιοβασίληδες

Οι σημερινοί Έλληνες πιέζονται από δύο πλευρές, που είναι τόσο αντιφατικές μεταξύ τους ώστε απειλούν να τον τρελάνουν: Από την μία είναι η οικονομική ανέχεια και δυσπραγία, η έλλειψη ακόμα και των στοιχειωδών για πολλούς. Και από την άλλη, αυτή η σαρωτική ισοπέδωση που ασκεί ο καταναλωτισμός στο νόημα των γιορτών, ακόμα και των πιο ιερών στην συνείδηση των ανθρώπων: Τίποτε πιο χαρακτηριστικό από τον Σάντα Κλάους της Κόκα Κόλα, αυτόν τον παχύσαρκο γενειοφόρο κύριος που μπαίνει από το φεγγίτη, με τον σάκο του γεμάτα σμάρτφοουν, και προκαλεί τον φθόνο που επιτείνει ακόμα περισσότερο την αίσθηση της ανέχειας.
Ας δούμε όμως τι έχει να του πει ο δικός μας ο αυθεντικός Άγιος Βασίλειος:
«Και εσάς η αχόρταγη επιθυμία σάς κάνει να στερείσθε από πολλά…. Οι νεόπλουτοι, αφού αποκτήσουν πολλά, επιθυμούν περισσότερα, τρέφοντες την ασθένεια με αυτό που πάντοτε προστίθεται και καταντά η φροντίδα τους στο αντίθετο.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Ο Χριστός, ο Ντοστογιέφσκι και ο Σαραντάρης



Ο Χριστός ο Ντοστογιέφσκι και ο Σαραντάρης 
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Η Γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού για να βιωθεί χρειάζεται Πίστη, αλλά, προ πάντων, Αγάπη προς Εκείνον, γράφει ο Ντοστογιέφσκι. Ο μεγάλος ρώσος συγγραφέας Τον αγάπησε και Τον λάτρεψε με όλο του το είναι. Γράφει σχετικά ο σύγχρονος Σέρβος Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς): 

«Το πάγκαλλο πρόσωπο του Χριστού είναι το μόνο, το οποίο ο Ντοστογιέφσκι λατρεύει χωρίς δισταγμό. Γι’ αυτόν είναι η προσωποποίηση του κάθε υψηλότερου, του κάθε τελειότερου, του κάθε ανθρωπινότερου... Για τον Ντοστογιέφσκι ο Χριστός προσελκύει προς τον Εαυτόν Του ό, τι καλύτερο υπάρχει στην ανθρώπινη ψυχή, με τον ακαταμάχητο μαγνητισμό της Αγάπης Του....Στον κόσμο τον επί των παραλόγων εδραιωμένο, ο Ντοστογιέφσκι αδυνατεί να ζήσει χωρίς Χριστό....Το πικρό μυστήριο του κόσμου καθίσταται γλυκύ μόνο εν Χριστώ. Το τραχύ μυστήριο του να πάσχει μετατρέπεται βαθμηδόν σε γαλήνια χαρά...Ο Ντοστογιέφσκι είναι αφοσιωμένος και μαρτυρικώς πιστός στον Χριστό».

Θεολογική Σχολή Στρετένσκυ: Η δύση το 1204 όπως και σήμερα είναι ενάντια σε Βυζάντιο και Ελλάδα



Σύμφωνα με συνέντευξη του Ρώσου ιστορικού Παύλου Κουζνέτσωφ αναπληρωτή Καθηγητή στο τμήμα Ιστορίας, στο κρατικό πανεπιστήμιο της Μόσχας και στην Θεολογική Σχολή Στρετένσκυ, και σύμβουλο του Ρώσου Πατριάρχη κκ. Κυρίλου…η ιστορία της πτώσεως της Βασιλεύουσας to 1204, καθώς και οι λόγοι και ο ρόλος της δύσης στην διαδικασία αυτή με την σημερινή Ελλάδα έχουν εξωφρενικά τεράστιες ομοιότητες .
Ερώτηση : Θα πάρω το θάρρος μιας τέτοιας γενίκευσης, ότι με το τέλος της δυναστείας Κομνηνού ξεκίνησε, και το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μια υπερδύναμης της εποχής. Γιατί κατέστη δυνατό αυτό ;
Καθηγητής Κουζνέτσωφ : Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Επειδή συνηχεί με τα σύγχρονα θέματα ( Ελλάδα) , συμπεριλαμβανομένου και του ρωσικού κράτους. Η δυναστεία των Κομνηνών ήταν μοναδική λόγω του ότι αναβίωσε την βυζαντινή αυτοκρατορία. Επειδή μέχρι το τέλος του XI αιώνα η αυτοκρατορία είχε σχεδόν εξαφανιστεί, και μόνο οι ηρωικές προσπάθειες του ιδρυτή της δυναστείας, αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού την «επανέφεραν» στην διεθνή πολιτική σκηνή ξανακάνοντας την πραγματικά ισχυρή.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Ὁ π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος γιά τούς διαχριστιανικούς διαλόγους



Ἡ Ἁγία Γραφή καί τό ποιμαντικό μας καθῆκον ἐπιβάλλουν τόν ποιμαντικό διάλογο. Ο διάλογος αὐτός δέν πρέπει νά ἀποβλέπει στόν συγκρητισμό καί στήν ἐναρμόνιση τῆς πίστεώς μας μέ τίς ἐξωχριστιανικές τάσεις καί κοσμοθεωρίες, μέ τήν ἐκτός Χριστοῦ «συνταγή σωτηρίας». Ὁ διάλογος κινεῖται βέβαια στόν πολιτιστικό-φιλοσοφικό χῶρο τῶν ἀνθρώπων στούς ὁποίους ἀπευθυνόμαστε. Ὅμως δέν γίνεται μέ τίς δικές μας δυνατότητες καί μ᾽ ἀνθρώπινα ἐπιχειρήματα, ἀλλά μέ τή δύναμη τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί ἀποβλέπει στή μετάδοση τοῦ μηνύματος τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. 

Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης: «Ἡ συντροφιὰ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς μπορεῖ νὰ μᾶς δηλητηριάσει καὶ νὰ μᾶς θανατώσει πνευματικά»



Ἀν εἴμαστε πνευματικὰ ἀδύναμοι καὶ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἄλλου μᾶς ἐπηρεάζει ἀρνητικά, τότε πρέπει νὰ μὴ τὸν κατηγοροῦμε, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποφεύγουμε καὶ νὰ μὴν ἔχουμε μαζί του συναναστροφὲς καὶ συνέπειες. 

Καὶ ἂν εἶναι αἱρετικὸς τότε νὰ τὸν ἀποφεύγουμε τελείως καὶ νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε. 

Γιατί ἡ συντροφιὰ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι ἐπικίνδυνη, μπορεῖ νὰ μᾶς δηλητηριάσει καὶ νὰ μᾶς θανατώσει πνευματικά. 

Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης 

Διάλογος Γέροντος Παϊσίου με προτεστάντη



Διάλογος Γέροντος Παϊσίου με προτεστάντη 

(Η κατωτέρω συνομιλία του π. Παϊσίου μ' έναν ευλαβή νέο, πού είχε πλανηθεί από τις κακοδοξίες προτεσταντικής αιρέσεως, δημοσιεύτηκε στην ετησία έκδοση "Ο Όσιος Γρηγόριος" της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους του έτους 1995. 

Ο μακαριστός γέροντας με τις φαινομενικά απλοϊκές απαντήσεις του στις υπαρξιακές ανησυχίες ενός νέου, έσωσε κι αυτή την ψυχή από την απώλεια και τον επανέφερε στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος μας έδωσε την ευλογία του για την αναδημοσίευση του κειμένου της συνομιλίας αυτής). 

Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισα να πάω στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Εξομολογήθηκα και άρχισα να μεταλαβαίνω τακτικά. Είχα όμως πολλά και σοβαρά ερωτηματικά και δεν εύρισκα απάντηση. Επεδίωξα και είχα συναντήσεις με Θεολόγους κληρικούς, και πάλι όμως χωρίς αποτέλεσμα. 

Η σοβαρή ασθένεια θέλει μεγάλο Νοσοκομείο. 

"Κώστα, όσο κι αν προσπαθήσω δεν πρόκειται να πεισθείς με τίποτα. Θέλεις να καταλάβεις τα μυστήρια του Θεού με τη δική σου λογική. Αυτό δεν είναι ορθόδοξο. Ένα πράγμα μόνο σε σώζει:

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: ''Δεν υπάρχει για εμάς χωρισμός'' (ΦΩΤΟ)




«Όταν ακούω χωρισμός Εκκλησίας-πολιτείας στο βάθος έχω λογισμούς» είπε ο αρχιεπίσκοπος και πρόσθεσε: «Ποιος διερωτήθηκε πως μπορεί η Εκκλησία να ταΐζει 53 χιλ ανθρώπους μόνο στην Αθήνα;»

Νέο ηχηρό μήνυμα προς το πολιτικό προσωπικό της χώρας απηύθυνε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εντός Βουλής καλώντας το να αποβάλλει «παιδικές αρρώστιες» και «ιδεοληψίες» καθώς όπως είπε «δεν είναι καιρός για τέτοια. Το καράβι βουλιάζει κι αν βουλιάξει δεν θα γλιτώσει κανείς. Ούτε ο αφεντικός, ούτε ο αξιωματικός ούτε ο μούτσος».

«Έχουμε ανάγκη συνεργασίας και όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ιερώνυμος απαντώντας σε όσους υποστηρίζουν τον διαχωρισμό κράτους εκκλησίας για να προσθέσει: «Κανείς δυνάστης δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί την Εκκλησία. Ορισμένοι κάνουν πολιτική εις βάρος της Εκκλησίας. Ολοι έχουμε παιδικές αρρώστιες και ιδεοληψίες αλλά δεν είναι καιρός για τέτοια. Το καράβι βουλιάζει και αν βουλιάξει δεν θα γλιτώσει ούτε ο αφεντικός, ούτε ο αξιωματικός ούτε ο μούτσος».

O Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος υποστηρίζει Εγκύκλιο του Πάπα



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Με τον τίτλο «Το πέπλο έπεσε: Ορθόδοξος Πατριάρχης υποστηρίζει τον Φραγκίσκο» δημοσιεύθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2016 άρθρο της δημοσιογράφου Hilary White στην αμερικανική εφημερίδα The Remnant. Στο άρθρο της η αμερικανίδα δημοσιογράφος, η οποία ζει στην Ιταλία και ασχολείται με τα θέματα του Βατικανού, σχολιάζει το άρθρο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, το οποίο δημοσιεύθηκε στο επίσημο δημοσιογραφικό και επικοινωνιακό όργανο του Πάπα και του Βατικανού Osservatore Romano, στις 2 Δεκεμβρίου 2016. 

Το άρθρο του κ. Βαρθολομαίου* αναφέρεται στην εγκύκλιο του Πάπα Amoris Laetitia (Η χαρά της αγάπης) και ενθέρμως την υποστηρίζει. Με την εν λόγω εγκύκλιο ο Πάπας, μεταξύ των άλλων, δίδει την άδεια της συμμετοχής στην Θεία Κοινωνία σε όσους/ες πήραν διαζύγιο από την Πολιτεία και τέλεσαν δεύτερο (πολιτικό) γάμο και σε όσους/ες τέλεσαν μόνο πολιτικό γάμο. Ο Ορθόδοξος Πατριάρχης στο άρθρο του δεν παρουσιάζει τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας για τον γάμο, ούτε καν τις αποφάσεις της Συνόδου στην Κρήτη για τον γάμο, όταν μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται ως ο «Φύλαξ του Δόγματος και της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία τάξεως». Απλώς επαινεί την εν λόγω παπική εγκύκλιο και εμφανίζεται να συμφωνεί μαζί του στις διατυπώσεις μιας καινοφανούς διδασκαλίας, που προκαλεί αντιδράσεις στους ίδιους τους ρωμαιοκαθολικούς.

«Μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸ νοῦ μου πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλῶσσα;»



Συντάκτης: Κώστας Ζουράρις

Ερώτηση πρὸς τοὺς σκιτζῆδες παραχαράκτες καὶ τὸν κάθε ἀνελλήνιστον πλαστογράφο: Νησιὰ ἑλληνικὰ ἤ γλῶσσα ἑλληνική; Τί εἶναι πιὸ θανατηφόρο; Νὰ χάσουμε νησιὰ ἤ νὰ χαθεῖ ἡ γλῶσσα μας; Αὐτὴ ἦταν ἡ εἰσήγησή μου, κατὰ τὴν συνέντευξη τύπου μὲ τοὺς δύο ἑτέρους καὶ φιλεταίρους συνυπουργοῦντες, ἐκεῖ στὸ ὑπουργεῖο Παιδείας στὶς 14/12.

Α) Πρὸς γνῶσιν, γιὰ τὰ λυσσάρικα ἀγράμματα κομματοβριθῆ: κατὰ τὰ τελευταῖα 2.500 χιλιάδες χρόνια, μᾶς τὰ πῆραν τὰ νησιά, ὅλα τὰ νησιὰ μας, Πέρσες, Ρωμαῖοι, Ἄραβες, Φράγκοι, Βενετσιάνοι, Γενουήνσιοι,Τούρκοι, Γερμανοὶ. Ὄχι μερικὰ νησιά. . . ΟΛΑ ! Τί ἔγινε μ’ ὅλες αὐτὲς τὶς καμμιὰ πενηνταριὰ φορές; Τὰ ξαναπήραμε! Ὅλα τὰ νησιὰ μας!

Ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες


Ο Θεός αποκαλύπτεται κυρίως στους γνήσια ταπεινούς. Κρύβεται συνήθως από τους υπερήφανους. Ο Θεός αναπαύεται στην πραότητα και στη ταπείνωση. Η ταπείνωση κοντεύει να καταστεί άγνωστη, αχρείαστη και άχρηστη στον κόσμο μας. 
Η έξαρση της έπαρσης σήμερα αποτελεί προσόν, δύναμη, κόσμημα, ισχύ, κύρος. Ο γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε: ''ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες!". Λείπει δυστυχώς πολύ αυτή η πνευματική λεβεντιά και από ορισμένους χριστιανούς μας. 
Η όποια χαρά του κόσμου είναι πολύ μικρή μπροστά στη χαρά που χαρίζει ο Χριστός στους πιστούς μαθητές του. Γι' αυτό είχε δίκιο ο γέροντας Παΐσιος όταν έλεγε: "έχω μια ζυγαριά και από τη μια μεριά βάζω όλες τις χαρές του κόσμου και από την άλλη βάζω τη μισή χαρά μου, και η ζυγαριά γέρνει προς τα μένα!" 
Ο Θεός είναι για τα πιο απαιτητικά πνεύματα και μπορεί άριστα να τα ικανοποιήσει. Ο Θεός δεν είναι για λίγους, αλλά για όλους. Αποκαλύπτεται όπως είπαμε σίγουρα στους ταπεινούς. 
Απομακρύνεται από τους εγωιστές, τους ορθολογιστές, τους εξυπνάκηδες, τους ψευτοδιανοούμενους. Μάλλον εκείνοι δεν τον θέλουν στη ζωή τους. Αισθάνονται ότι τους ενοχλεί, τους ελέγχει, τους εμποδίζει. 

+ μοναχός Μωυσής ο αγιορείτης

Άγιος Παΐσιος: Ο Αχάριστος είναι πάντα λυπημένος



Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονεί τον Θεό , έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχει ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος.

-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα ,νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχει μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.
Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονεί τον Θεό , έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχει ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τι του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα.

Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμά την λιακάδα και γκρινιάζει,έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει …; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.
-Γέροντα, τι θέλετε να πείτε μ’ αυτό;

Γιατί Θεέ μου σε μένα;



Λέγει ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ: «Το να είναι κάποιος χριστιανός σημαίνει να πιστεύει στη νίκη επάνω στον κόσμο και τίποτα λιγότερο». Τι σημαίνει όμως αυτό; Και το λέγω αυτό διότι πολλές φορές παρεξηγούμε αυτήν την νίκη πάνω στον κόσμο.

Οι μέρες που περνούμε αδελφοί μου χαρακτηρίζονται δύσκολες. Τα ΜΜΕ τροφοδοτούν το μυαλό με πληροφορίες και προβλέψεις, που κάνουν την καρδιά να αγωνιά για το αύριο. Οι άνθρωποι ζουν και αναπνέουν με την αγωνία να διαποτίζει την καθημερινότητά τους. Κυριαρχεί μία αβεβαιότητα, μία σύγχυση, μία ταραχή.
Πως λοιπόν εμείς οι χριστιανοί θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πραγματικότητα;
Λένε κάποιοι, με ελαφρά την καρδία, «δεν θα επιτρέψει ο Θεός να πάθουμε κακό». Αυτή όμως η διαπίστωση ενθαρρύνει τη ψευδαίσθηση και τη ψεύτικη πίστη. Τι πάει να πει «δεν θα επιτρέψει ο Θεός να πάθουμε κακό»; Ή άλλοι υποστηρίζουν, εμείς οι χριστιανοί είμαστε πλέον ο εκλεκτός λαός του Θεού και ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Και φυσικά αδελφοί μου ο Θεός δεν θα μας αφήσει όμως όχι όπως το εννοούν οι περισσότεροι χριστιανοί. Τα φαινομενικά κακά που μας έχουν βρει δεν σηματοδοτούν και την εγκατάλειψη του Θεού, αντιθέτως θα έλεγα…

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

O καταλύτης της ανάκαμψης



ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Α​​λλο η πολιτική, άλλο το παιχνίδι των εντυπώσεων. Eκτακτες εφάπαξ παροχές σε κάποιες πληθυσμικές ομάδες δεν είναι πολιτική, είναι παιχνίδι εντυπώσεων. Mια προσκοπικού χαρακτήρα αγαθοεργία να διαγγέλλεται σαν πολιτική πρωτοβουλία, προδίδει δραματική πολιτική αδαημοσύνη.
H κυβέρνηση, σαν μνημόσυνο του «δώρου των Xριστουγέννων», θα μοιράσει, αντί κολλύβων, εξακόσια δεκαεφτά εκατομμύρια ευρώ, «περίσσευμα» του κρατικού προϋπολογισμού, σε ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχους. Aυτό δεν είναι πολιτική. Eίναι προσβλητική των πολιτών ελεημοσύνη.

Πολιτική θα ήταν να διακόψει η κυβέρνηση τη συνταξιοδότηση όσων συνταξιοδοτήθηκαν, με χαριστικούς νόμους, σε ηλικία κάτω των πενήντα ή και κάτω των εξήντα ετών. Kαι να το κάνει για να σώσει τις συντάξεις όσων τίμια τις δικαιούνται, αλλά και την οικονομία της χώρας, που είναι εντελώς αδύνατο να λειτουργήσει, όταν ο μισός περίπου παραγωγικός πληθυσμός είναι σε μόνιμη σχόλη τρεφόμενος από το πρυτανείο. Πολιτική είναι να σχεδιάζεις και να τολμάς μόνιμες λύσεις κοινωνικών προβλημάτων, όχι να μοιράζεις ασπιρίνες προσωρινής ανακούφισης.

ΟΥΚ ΕΛΑΤΤΩ ΠΑΡΑΔΩΣΩ, ΚΩΣΤΑ ΖΟΥΡΑΡΙ

Έμβλημα 7 M/K ΤΑΞ – Πηγή www.army.gr


Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Υφυπουργός Παιδείας Κώστας Ζουράρις μάς εξέπληξε δυσάρεστα δηλώνοντας ότι δεν πειράζει αν μάς πάρουν οι Τούρκοι 16 νησιά, αρκεί να κρατήσουμε τη γλώσσα μας. Προσέθεσε ότι τα νησιά άλλοτε τα χάνουμε, άλλοτε τα ελευθερώνουμε. Έστω κι αν διευκρίνισε ότι χρησιμοποίησε «σχήμα καθ’ υπερβολήν» η δήλωση είναι απαράδεκτη, ειδικά όταν προέρχεται από κυβερνητικό στέλεχος.

Με τον Κώστα Ζουράρι έχουμε παλαιότερα συναντηθεί σε κοινούς αγώνες κατά του σχεδίου Ανάν και εναντίον του βιβλίου της Μ. Ρεπούση. Εκτιμώ την ελληνοπρεπή παιδεία του, αλλά όπως θα έλεγαν οι Αρχαίοι «Φίλος Πλάτων (εν προκειμένω: Κώστας), φιλτάτη η αλήθεια». Η Ελληνική και Ορθόδοξη Γραμματεία, την οποία γνωρίζει, δίνει αποστομωτικές απαντήσεις για το θέμα που άνοιξε ο Υφυπουργός Παιδείας. Επιλέγω ενδεικτικά.

Ο Ζουράρις διαβάζει πολύ τα Αρχαία κλασσικά κείμενα. Τού θυμίζω τον όρκο των Αθηναίων Εφήβων, στον οποίο περιλαμβάνεται η φράση «Την πατρίδα ουκ ελάττω (ή ελάσσω) παραδώσω»!. Από τον λόγο Λυκούργου κατά Λεωκράτους (κεφ. 77) αντιγράφω σε νεοελληνική απόδοση Σαράντου Καργάκου:

Γενιές ανιστόρητων βγάζουν τα σχολεία μας



του Νίκου Χαλαζία, φιλόλογου

Η σκηνή είναι από σχολική αίθουσα (Γ΄ Γυμνασίου) και είναι αυθεντική: ο καθηγητής διδάσκει Ιστορία και ρωτά τους μαθητές ποιος ήταν επικεφαλής των Ελλήνων στη μάχη της Γραβιάς. Απόλυτη ησυχία στην τάξη. Ο καθηγητής προσπαθεί να βοηθήσει τα παιδιά: 

– Ο Οδυσσέας…
Και οι μαθητές εν χορώ:
– …Ελύτης!
Το παραπάνω περιστατικό μου αφηγήθηκε συνάδελφος καθηγητής και θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν βεβαίως για κλάματα! Δυστυχώς η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών Γυμνασίου και Λυκείου έχει πολύ μικρή σχέση με την Ιστορία και δη με την Ελληνική Ιστορία. 

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Άγιος Παΐσιος: Πώς θα ζήσουμε πνευματικά τα Χριστούγεννα



Ο Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης (ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης) o Έλληνας μοναχός που με το βίο του και το έργο του ενέπνευσε τον ελληνισμό, τα λόγια του οποίου παραμένουν διαχρονικά και αποτελούν βάλσαμο σε όλους όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα, έχει μιλήσει και για τα Χριστούγεννα.

Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο πλούσια εδέσματα και πολύχρωμα λαμπιόνα αλλά μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση και πνευματικότητα.
Να λοιπόν τι έλεγε ο Άγιος για τα Χριστούγεννα:
«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Χριστόψωμο: Η κουλούρα του Χριστού- Πως θα την φτιάξετε



Παραδοσιακή συνταγή
Υλικά
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 φακελάκια μαγιά
1/2 κ.γλ. αλάτι
2 κ.γλ. ζάχαρη
2 κ.σ. γλυκάνισο
3-4 κομματάκια μαστίχα θρυμματισμένη
1/2 κ.γλ. μαχλέπι σκόνη
λίγο σουσάμι
λίγο βούτυρο και αλεύρι για το ταψί μας

Εκτέλεση
Βράζουμε το γλυκάνισο με δυο φλιτζάνια νερό και κρατάμε το ζουμί. Σε μια λεκάνη ρίχνουμε το αλεύρι και κάνουμε μια λακουβίτσα στο κέντρο. Ρίχνουμε τη μαγιά, το αλάτι και τη ζάχαρη, προσθέτουμε τη μαστίχα και το μαχλέπι και σιγά σιγά το νερό του γλυκάνισου. Ζυμώνουμε απαλά μέχρι να έχουμε μια ζύμη ελαστική, να μην κολλάει στα χέρια. Αν είναι πολύ σφιχτή ίσως χρειαστεί να προσθέσετε λίγο νεράκι ακόμη. Αφήνουμε τη ζύμη μας σε ζεστό μέρος να φουσκώσει.

Στη συνέχεια βουτυρώνουμε ένα ταψάκι και το αλευρώνουμε τινάζοντας να φύγει η περισσή ποσότητα. Βάζουμε μέσα τη ζύμη μας και με λιγο ζυμάρι που έχουμε κρατήσει φτιάχνουμε δύο κορδόνια τα οποία τοποθετούμε πάνω στο ψωμί σε σχήμα Σταυρού. Στολίζουμε με καρύδια ή αμύγδαλα, πασπαλίζουμε με το σουσάμι και βάζουμε να ψηθεί σε προθερμασμένο φούρνο σους 180 βαθμούς για μια ώρα.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Κυπριακό και μείζονα εθνικά:καμία συμφωνία, αγοράστε χρόνο!



Το αισιόδοξο μήνυμα είναι ότι όπως άλλοτε «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», αλλά δεν υποκύψαμε στην απελπισία, ανακτήσαμε τον χαμένο χρόνο και αναστηλώνοντας το πεσμένο φρόνημά μας μεγαλουργήσαμε στα πεδία των μαχών με την μεγαλειώδη προέλαση 1912-13, αυτό μπορεί και πρέπει να επαναληφθεί.

Οι μεμψίμοιροι επικαλούνται τον όγκο του εχθρού. Αλλά πάντοτε στην ιστορία ο Ελληνισμός υπήρξε το «έλασσον». Αναμετρήθηκε με αριθμητικά υπέρτερες δυνάμεις.

Όμως, «Πολλάκις τε το έλασσον πλήθος δεδιός άμεινον ημύνατο τους πλέονας δια το καταφρονούντας απαρασκεύους γενέσθαι»(Θουκυδίδης,II,11)-και σε μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου: «Πολλάκις ολιγαριθμοτέρα δύναμις ένεκα της προνοητικότητος την οποία της επέβαλλεν η συναίσθησις της αδυναμίας της, απέκρουσε αποτελεσματικώτερον πολυαριθμοτέραν τοιαύτην, η οποία ευρέθη απαράσκευος, διότι υπετίμησε τον αντίπαλόν της».

Οι Καταβασίες των Χριστουγέννων με μετάφραση



Ωδή α'
Χριστός γεννάται δοξάσατε• Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε• Χριστός επί γης υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.

ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ;



«Μόνο ο Ιω. Καποδίστριας, λόγω των ουσιαστικών σχέσεών του με την Ορθοδοξία, τήρησε εφεκτική στάση…»

«Oι πολιτικοί Ηγέτες μας έμαθαν να στηρίζουμε «την πάσαν ελπίδα μας», στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα τα σημερινά αποκαλυπτήρια της Ενωμένης Ευρώπης και την απογοήτευση του Έθνους, με εξαίρεση τους συνειδησιακά ταυτισμένους μαζί της, τη «δυτική παράταξη» των ευρωπαϊστών».

Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Το μελέτημά μας αυτό δεν έχει την πρόθεση να είναι a priori καταδικαστικό και απορριπτικό, αλλά κυρίως ερμηνευτικό και αναθεωρητικό κάποιων παγιωμένων και αμετακίνητων θέσεων, που επιβλήθηκαν στο Έθνος, αναπαραγόμενες μέσω της σχολικής παιδείας. Επιδιώκει να διεισδύσει στο φαινόμενο του φιλελληνισμού-παράγοντα μεγάλης σημασίας στο αγωνιζόμενο για την παλιγγενεσία του Ελληνικό Έθνος κατά τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση (1821). Στόχος της είναι να συμβάλει σε μια ρεαλιστικότερη αποτίμηση των όρων Φιλελληνισμός και Φιλέλληνες. Την ευστοχότερη σημασιοδότηση των όρων αυτών προσφέρει η κορυφαία σήμερα -κατά την δική μου εκτίμηση- έκφραση της ελληνικής λεξικογραφίας, το «Λεξικό» της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» του καθηγητού Γεωργίου Μπαμπινιώτη: Φιλελληνισμός:

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Σοσιαλισμός για τους πλούσιους και καπιταλισμός για τους φτωχούς



Συνέντευξη του Νόαμ Τσόμσκι στον Χρόνη Πολυχρονίου για τo «Truthout»: σοσιαλισμός για τους πλούσιους και καπιταλισμός για τους φτωχούς.

Μετάφραση: Σωτηρία Κακαγιά για το alfavita.gr

Πώς συνέβη να φτάσουν οι ΗΠΑ σε ένα τόσο ιστορικά πρωτοφανές επίπεδο κοινωνικής ανισότητας; Σε ένα καινούριο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Το Ρέκβιεμ του Αμερικανικού Ονείρου» (Requiem for The American Dream), υπάρχουν οι απόψεις του πάντοτε διορατικού διανοούμενου Νόαμ Τσόμσκι καθώς και μια λεπτομερής εξήγηση για τις αιτίες που τόσο μεγάλος πλούτος και εξουσία συγκεντρώνονται σε τόσο λίγα χέρια.

Οι ΗΠΑ παρουσιάζουν ραγδαία πτώση σε πολλούς τομείς - κατάρρευση υποδομών, τεράστιο χάσμα ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες, στάσιμοι μισθοί, υψηλά ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας και το υψηλότερο ποσοστό φυλάκισης σε όλο τον κόσμο - και συνεχίζουν να είναι η μόνη χώρα στον ανεπτυγμένο κόσμο που δεν διαθέτει καθολικό σύστημα προστασίας της υγείας. Συνεπώς, τα ερωτήματα που αφορούν τη φύση της οικονομίας των ΗΠΑ και το δυσλειτουργικό πολιτικό τους σύστημα είναι πιο κρίσιμα παρά ποτέ, ενώ συμπεριλαμβάνονται και ερωτήματα σχετικά με την κατάσταση του λεγόμενου Αμερικανικού Ονείρου, το οποίο για μεγάλο χρονικό διάστημα χρησίμευσε ως πηγή έμπνευσης για τους Αμερικανούς και τους πιθανούς μετανάστες. Πράγματι, σε ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ, ο Νόαμ Τσόμσκι που οποίος θεωρείται μία από τις φωνές συνείδησης της Αμερικής και ένας από τους κορυφαίους διανοούμενους του κόσμου, μίλησε για το τέλος του Αμερικανικού Ονείρου. Σε αυτή την αποκλειστική συνέντευξη για τη διεθνή ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Truthout», ο Τσόμσκι μιλά για ορισμένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ σήμερα, καθώς και για το αν το Αμερικανικό Όνειρο έχει πλέον πεθάνει - αν υποθέσουμε ότι υπήρξε ποτέ.